Wolfss Rain to bardzo dobry tytuł, ale mogli się pokusić o coś nowszego.

Nowości od ostatnich kilku lat ssą w 99% przypadków więc moim zdaniem dobrze, że nic nowszego nie zapodano. Ja bym nawet wolał coś starszego, ale wybitnego jak LoGH albo Votoms albo Fang od the Sun Dagram albo coś z cyklu WMT. Ale Wolf's Rain to dobry wybór. A ty jaki nowy tytuł byś proponował?

KEJONA

koniecznie z tym fandubem z youtube

Osobiście strzelam że LoGH mógłby nie trafić do obecnych widzów - nie wiem jaki jest target Hypera, ale mam wyobrażenie że takie starsze serie będą lepiej przyjmowane przez starszych fanów, a ci młodsi lepiej przetrawią serie z mniejszą ilością postaci z niemieckimi imionami ;) Nie mniej fajnie by było zobaczyć City Huntera...

City Huntera również chętnie bym zobaczył. A nie wiem czy ci młodsi by nie przetrwali, po prostu nie wiedzą co tracą. ja np. trzymałem się kiedyś z daleka od Ashita no Joe (bo seria z lat 70, a kreska odstrasza), a okazało się, że to lepsza seria niż Ippo. Raczej każdy kto ogląda(ł) anime na Polonii 1 nie miałby obiekcji przed oglądaniem klasyków.
Albo taki Tsubasa, o klasę lepsza seria niż Hungry Heart Wild Striker i jestem pewien, że większość (nawet ci młodsi, tzn. nastolatkowie) by to przyznali.

City Hunter też bym obejrzał. Schematyczna seria, ale jakby puszczać codziennie jeden odcinek byłaby wspaniałym wieczornym relaksem.

Tsubasa lepszy niż Hungry Heart Wild Striker? Chyba kpisz. Obydwie serie nie są wybitne, tylko średniawe, ale bohaterowie "Strikera" mają przynajmniej coś takiego jak charakter i wiedzą czym jest szkoła (oglądając Tsubasę ma się wrażenie, że główny bohater skończył edukację na kilku pierwszych odcinkach). Do tego produkcja Nippon Animation serwuje ciekawsze zakończenie, brak dłużyzn (najdłuższy mecz trwał 2 odcinki) i mniejsze naginanie praw fizyki. Sentyment nie pomaga (wolę Piłkę w Grze).

Co do Ashita no Joe to w pełni zgadzam się. Powiem więcej: czas produkcji, kreska i muzyka budują klimat i realizm tej serii. Łatwiej mi uwierzyć, że mistrz żył w slamsach jeszcze nierozwiniętej technicznie Japonii.

A tak poza tym najlepszym anime o sporcie jest Touch, mangą H2! W ogóle Mitsuru Adachi to mistrz nad mistrzami! Koniec tematu!!! ;p

Nie zgodzę się, że Tsubasa jest słabszy od HHWS. Częściowo przedstawiłem swoje stanowisko na ten temat w odpowiedzi na post przemocy (przemoca?). Wszelkie wady jakie znajdują się w Tsubasie znajdują się i w HHWS, z tym, że dłużyzny i rozwlekanie meczów są na znacznie mniejszą skalę w HHWS. Jakbym porównywał pierwsze 50 odcinków Tsubasy i HHWS to ta pierwsza seria wyszłaby z tego pojedynku obronną ręką. Po prostu później zaczęła się nudzić, świat piłki nożnej był tam znacznie większy i zobaczyć można było historię od zera do bohatera (jestem frajerem jeśli chodzi o tego typu motywy). Z ciekawszych jest jeszcze One Outs, bo zastosowano w nim zupełnie inne podejście niż w większości sporówtek.

Co do Adachiego to zgodzę się, choć bardziej niż H2 wolę Cross Game. IMO najlepsza manga i anime obok Touch'a. Ale jeszcze wyżej wśród serii sportowych stawiam Hikaru no Go. Jest to chyba jedyna seria, którą mógłbym oglądać w nieskończoność.

A w HHWS nie obserwujemy historii od zera do bohatera? I to w bardziej skondensowanej formie, bo bohater zalicza ponad 2 lata rywalizacji w 52 odcinkach. Wielkość świata w obydwu anime jest w tym czasie taka sama. W dodatku Tsubasa dużo traci przez przesadne łamanie praw fizyki od początku w połączeniu z brakiem pokazywania treningu. Ozora sprawia wrażenie, jakby w ogóle nie rozwijał swoich umiejętności.

One Outs nie oglądałem, ale za jakiś miesiąc, po tym jak skończę oglądać ponownie LoGH i Ideona, wezmę się za tą serię. Co do Cross Game, to oczywiście bardzo lubię ten tytuł, ale pod względem sportowym wolę Touch i H2. W ogóle jestem pod wrażeniem mang Adachiego - jedyny mangaka, który potrafi tak opowiedzieć zwyczajną schematyczną historię, że nie możesz oderwać oczu. W zasadzie patrząc na wszystkie publikacje tego autora, każda jest warta przeczytania. Szkoda tylko, że nikt nie tłumaczy jego nowej tygodniowej serii o menadżerce klubu baseballowego.

Hikaru no Go jakoś do mnie nie dotarło. Przeszkadza mi wątek nadprzyrodzony, a sposób stawiania kamieni jest zbyt komiczny. W ogóle mam problem z tymi typowo shonenowymi nierealistycznymi seriami sportowymi: kilka lat temu próbowałem przejść Prince of Tennis i zatrzymałem się na 90 odcinku (boooomerang snakeeeee! ;) trochę później próbowałem z Eyeshieldem 21 i sytuacja powtórzyła się na ok. 105 odcinku.

Za to mogę polecić kolarski Over Drive. Seria shonenowa, ale przyjemna, bo dobrze rozplanowana. Kończy na 26 odcinkach (manga jest troszeczkę dłuższa). W dodatku autor nie przesadził z udziwnieniami wyścigów.

Warto też wspomnieć klasyku koszykarskim Slam Dunk, ale pewnie dobrze znasz.

Giant Killing byłby naprawdę świetną serią, gdyby nie jeden szczegół. Osoby odpowiedzialni za animację powinni zostać wywaleni ze studia za fuszerkę, jaką odstawili podczas meczów. Przedstawienie kolejnych zmagań wygląda brzydko: piłka zachowuje się nierealistycznie (gorzej niż w Fifie 96), a widz ma trudności ze zorientowaniem, w którym miejscu boiska rozgrywa dana akcja. Najgorsza jest jednak mała liczba klatek, przez co strzały/gole wyglądają strasznie statycznie i mało efektownie. Do cholery jasnej, animatorzy tworzący wiele lat wcześniej za mniejsze pieniądze serie Whistle, wykonali lepszą pracę niż dzisiejsze dochodowe studio.

Eyeshield również mi się nie podobał (powiedziałbym wręcz, że to gniot), ale Hikaru no Go było przegenialne. Akurat w tej serii wątek nadprzyrodzony nie tylko nie przeszkadzał, ale dodawał historii. Co do PoT to się niby zgodzę, ale mnie nawet wciągnęła ta seria. Też po ok. 100 odc. zacząłem dostrzegać zmęczenie materiału, ale warto było dojechąc do końca żeby zobaczyć mecz Tezuka vs. Fuji. Whistle też widziałem, choć zatrzymałem się gdzieś w połowie. Niezłe, ale szału nie robiło (pewnie jeszcze do niej kiedyś wrócę). W sumie to z tych dość łątwo dostępnych serii sportowych widziałem praktycznie wszystko (wszystkie serie które wspomniałeś, łącznie z Over Drive).

Co masz na myśli pisząc o tym komicznym sposobie stawiania kamieni? Że kładli je z pierdolnięciem? Cóż, taki urok serii sportowej, w której trzeba było jakoś zaakcentować dobre ruchy :)

Moim zdaniem wątek nadprzyrodzony jest w zasadzie pomijalny, bo Hikaru od pewnego momentu zaczyna grać sam, a anime całkiem realistycznie pokazuje drogę do stania się zawodowym graczem w Go.

Czuję, jak pewnie niektórzy z żyjących już co najmniej te ćwierć wieku na ziemskim padole, spory sentyment do Tsubasy. Bardzo lubiłem pierwszą serię i mimo że jej potem ponownie nie oglądałem (w sensie po latach, bo może na drugą emisję za młodu jeszcze się załapałem o ile była w ogóle, nie pamiętam), mogę powiedzieć, że dalej ją lubię. Nie mam też jednak problemu, by trochę na nią ponarzekać.

Pierwsza seria ma dwa podstawowe problemy. Ma 128 odcinków, a materiału na tyle nie ma. Toteż oglądanie pojedynków Tsubasa-Kojiro i podobnych, toczących się przez naście odcinków, po niekończącym się boisku z bramką za horyzontem, kraszonych kosmicznymi strzałami, które leciały tak długo, że musieli przerywać sekwencje i zaczynać nowe ujęcie, a gdy już doleciały, dziurawiły siatkę i wbijały się w ścianę, nie przeszkadzało mi te naście lat temu, ale też nie wiem czy chciałbym sprawdzać czy dzisiaj byłbym równie tolerancyjny (odwieczne pytanie: czy odgrzewać starocie?). Nie, ja się nie czepiam konwencji, że to nie jest prawdziwie zwykła piłka nożna, bo poniekąd dlatego tak fajnie się to oglądało, ale naprawdę przesadzono, bo nawet jeżeli już Oozora robił ten Drive Shoot czy Hyuga swój Tiger Shot, obaj będąc dzieciakami naprawdę nie powinni przebijać siatki, robić dziur w ścianie czy doprowadzać pośrednio do rozrywania piłki.

HHWS jest mniej porywające i Tsubasa faktycznie tu wygrywa. Ale to nie jest jakaś kolasalna znowu różnica. Fakt, postacie irytują, fabuła nie zachwyca, a animacja nie odpowiada standardom tego wieku, ale jednak Takahashi i w tym przypadku stworzył historię, która może się podobać, ma z grubsza ręce i nogi, a nawet tę zaletę (może nie tyle zaletę, co _istotny_ punkt różniący), że poszła ścieżką bardziej realistyczną, np. choćby pozbawioną ciągu samych zwycięstw drużyny głównego bohatera.

Jednakże większy stopień realizmu (oczywiście nie kompletny) jest też i w Aoki Densetsu Shoot!, który leciał u nas jako Piłka w grze. Zaliczam się zresztą do osób, które stawiają ADS (1993-94) nad CT (1983-86), ale też i do osób, którym nowy CT (2001-2002) dostarczył sporo rozrywki i nie uznaję go już za gorszego od ADS. Nowy CT jest wreszcie bardziej zwięzły w wymowie i pokazuje dalsze losy (J ponoć też to robił, ale nie miałem jak zweryfikować), w których też wreszcie nie zawsze jest różowo.

Ale każde anime CT i tak słabo wypada przy mandze. Pierwszej serii (37 tomów) nigdy nie obadałem, ale wszystkie kolejne śledzę i dają najwięcej rozrywki. Wartkie World Youth czy wciągające Road to 2002 gorąco polecam wszystkim fanom Tsubasy. Niestety w trakcie lektury RT2002 uświadamiamy sobie także, że anime nie jest wierną adaptacją, przez co dużo straciło. Są rozdziały lepsze i gorsze, ale warto spróbować dać się wciągnąć, a potem sięgnąć po kolejne równie dobre serie: poważniejszy Golden-23 czy interesujące Kaigai Gekito Hen in Calcio oraz Kaigai Gekito Hen En La Liga obecnie chyba jeszcze niedomknięte (jest przerwa).

Wiem, ten komentarz, co gorsza mocno odbiegający od głównego tematu niusa, jest za długi. :P

To żeby tak trochę IRL było - szkoda, że nie wygraliśmy z Niemcami, było tak blisko epokowego wydarzenia, ale remis to wciąż świetny wynik.

[ Tsubasa też nie miał łatwo z niemiecką drużyną. :) ]

Jeśli zależy tobie na realizmie to polecam Giant Killing, bardzo udana seria. Mój komentarz z innego forum:

Giant Killing to jedna z ciekawszych i lepszych pozycji z tego gatunku. Zamiast na kamehamehy postawiono tutaj na strzały w granicach ludzkich możliwości. Zamiast salt, bieganiu po poprzeczkach i przyspieszaniu do 100 km/h w 0,1 s zobaczyć tu możemy grę kombinacyjną. Słowem postawiono tu na realizm co moim zdaniem jest bardzo miłą odmianą. Boisko tutaj nie ma 20 km długości, a piłkarzom nie wszystko wychodzi. Kolejnym atutem tej serii są bohaterowie i ich relacje. Nawet jeśli ktoś nie interesuje się piłką nożną, ale potrafi docenić złożoność charakterów u fikcyjnych postaci na pewno nie zawiedzie się na tym anime. Co więcej nie samymi meczami się tu żyje. Mamy okazję zobaczyć jak wygląda kibicowanie w Japonii, a także wgłębić się w psychikę graczy o najróżniejszych profilach. Seria ma wiele do zaoferowania i mam nadzieję, że doczekam się jej kontynuacji. Brakowało mi serii sportowej, którą każdy głupi by się nie zainteresował (oprócz One Outs, Hikaru no Go i Initial D nic nie przychodzi mi do głowy, reszta sportówek "is for lulz" albo dla maniaków sportówek).

Jeśli chodzi o HHWS to nie powiem, że mi się anime nie podobało, ale jednak Tsubasa ciekawił i wciągał bardziej, pomimo większej dawki "kosmicznych" zagrań (i nie ma to nic wspólnego z sentymentem, niedawno odświeżyłem sobie pierwsze odcinki i podobały mi się zdecydowanie bardziej niż te w HHWS). Chociaż w HHWS też czegoś podobnego nie brakowało, przecież główny bohater dysponował tygrysim uderzeniem (tylko nazywało się ono pomarańczowym czy jakoś tak). "Sportówki" mają to do siebie, że rzadko stawia się w nich na realizm, bo raz, że skierowane są do młodszych widzów zazwyczaj, a dwa, że nawet ci starsi nie chcieliby oglądać czegoś co mogą zobaczyć w realu.

Shiki to niezły tytuł.

Nie tyle dobry co arcydzieło jeśli chodzi o gatunek "wampiry".

Zresztą wiele anime z ostatnich lat jest rewelacyjnych.

Podpisuję się pod tym rękami i stopami.

Nie zgadzam się, w każdym sezonie znajdzie się chociaż jedna interesująca seria, a i mieliśmy w ostatnich latach trochę tych wybitnych. No ale lepiej udawać elitarnego, starego dziada któremu kiedyś było lepiej.

Jedna interesująca ? Interesujących to jest co najmniej kilka.

'chociaż jedna' - jedna minimum, ale może być więcej

W końcu mam po co napisać:
Szkoda,że nie mam hypera.
Fajna seria.

C+ nadawał, ale i tak ciekawe. Hm.

Nie mam Hypera :(

Wiem. I żywisz się w Biedronce. Widziałem Cię jak wychodziłeś z siatką biedronkowych flaków. Smacznego.

To dziwnie, że mnie tam widziałeś biorąc pod uwagę, że nie mieszkam w Polsce :(

No to jak nie mieszkasz w Polsce to co się zwijasz, ze Hypera nie masz?

Ja się nie zwijam, ja tylko oznajmiam światu ten fakt :(

Wróć do kraju, zamontuj hypera, nie biegaj, ciesz się życiem.

Mam Hypera, ale od 30 września już nie będę miał... i gdzie tu sprawiedliwość? T_T

PS. Z drugiej strony Wolf's Rain mam na DVD :)

Jak się nie płaci abonamentu, to odcinają.

Ja należę do tych frajerów, co płacą rachunki akurat. Gorzej, że UPC postanowiło mnie uszczęśliwić i zmienić mi ofertę programową. A wybrałem UPC bo jako jedyni w okolicy mieli Hypera...

W UPC jest ZigZap/Hyper, tyle że nie w analogu. Dla "analogowców" pozostaje oficjalny UPCowy stream, który jednak w programach 16:9 ucina boki :/

W końcu coś, co chętnie obejrzę :)

Ojej, stare, dobre wilczki :) Z miłą chęcią obejrzę po raz n-ty.

W końcu coś nowego nie mogę się doczekać. Teraz tylko prawi cały miesiąc oczekiwania^_^

Jedno z najbardziej klimatycznych anime jakie w życiu widziałem. Godny tytuł na taką rocznicę.

Wow, wreszcie wymyślili coś dobrego!

" Z przyczyn niezależnych od nas zamiast anime Wolf's Rain wyemitujemy ponownie Dancouga Nova"

I z pół fandomu budzi się z krzykiem ;P

Na Hyperze pisali, że anime ma premierę 29 września a nie 30.

Nie mam Hypera, a szkoda. Może wreszcie złamałabym się i obejrzała Wolf's Rain?

Moje ulubione, najukochańsze anime na Hyperze. Mam nadzieję iż dzięki temu więcej osob zapozna się z tą niesamowitą produkcją. Nigdy nie zapomnę tego co się tam działo, oraz tego jak płakałem przy końcówce ;)

Całe szczęście mam Hypera i będe mogła sobie wreszcie coś obejżeć ;)