Japonia — moja ojczyzna

Dziesięć lat po zakończeniu przegranej II wojny światowej, Japonia powoli powraca na scenę międzynarodową. W czasie tych wielkich zmian młoda nauczycielka Rieko Sakamoto zaczyna uczyć w jednej ze szkół podstawowych w Tokio. Pragnąc wypełnić ostatnie życzenie swego poległego w czasie wojny brata, chce wraz ze swoimi uczniami wygrać regionalny konkurs chórów, prezentując tradycyjne japońskie pieśni ludowe. W tym samym czasie do klasy dołącza ładna, utelentowana Shizu i szybko staje się ulubienicą wszystkich. Zwłaszcza przewodniczący klasy, Akira, blisko się z nią zaprzyjaźnia. Rieko tworzy chór, do którego należą Akira, Shizu i czterej inni uczniowie, również reszta klasy czuje się bardzo zmotywowana. Wspólny cel jednoczy pochodzące z różnych środowisk dzieci. Jednak droga przed nimi jest daleka, a Riko i jej uczniowie zostaną jeszcze nie raz ciężko doświadczeni przez los.

Film w stylu „Grobowca świetlików” realistycznie przedstawia obraz rozwoju Japonii w latach powojennych. Kraju, który stanie się wkrótce jedną z potęg przemysłowych. Ten poruszający dramat zaprezentowano w 2006 roku na Berlinale, a na Festiwalu Filmów Azjatyckich w Lyonie „Lyon Asian Film Festival” otrzymał dwie nagrody, w tym prestiżową nagrodę publiczności za najlepszy film animowany.