Konwenty: BAKA Y2K7 - Michał Durys

Przez pierwsze cztery edycje BAKA zasłużyła sobie na miano jednego z najlepszych konwentów w Polsce. W 2005 roku konwent nie odbył się, a próba wznowienia imprezy w 2006 była nieudana. Na szczęście tegoroczna edycja wypadła znacznie lepiej. Z obwieszczeniem triumfalnego powrotu do dawnej świetności jeszcze się wstrzymam, ale bez wahania mogę napisać, że BAKA Y2K7 to kawał przyzwoitej imprezy. Kto był, ten wie, kto nie był, niech czyta.

Pierwsze wskazówki, że tegoroczna BAKA będzie lepsza niż poprzednia, można było zaobserwować jeszcze przed samym konwentem. Jak na nasz mały mangowy światek organizatorzy zrobili sporo medialnego szumu. Lista sponsorów i partnerów była doprawdy imponująca, konwent miał także najlepszą stronę internetową ze wszystkich znanych mi imprez. Takie drobiazgi świadczą o zaangażowaniu organizatorów, co często znajduje przełożenie na jakość samego konwentu.

Program tegorocznej BAKI był bardzo bogaty i siłą rzeczy liczba sal przeznaczonych na atrakcje również była spora. Tradycyjnie sala gimnastyczna pełniła rolę main roomu, w nieco mniejszej salce ulokowano second main room, większość konkursów i paneli odbywało się w jednej z czterech panelówek, osobne sale miały konsole, gry muzyczne i teledyski (czyli chillout room), w piwnicy była strzelnica ASG, a na korytarzu swoją ofertę prezentowali wystawcy. Dodatkowo niektóre atrakcje odbyły się na dziedzińcu szkoły. Na szczęście układ budynku był przejrzysty, a oznaczenia sal widoczne, więc odnalezienie właściwego miejsca przeważnie nie stanowiło problemu. Warto też podkreślić, że hałaśliwe konsole i woniejące gry muzyczne oddzielono od pozostałych sal, co podniosło komfort uczestnictwa w panelach i konkursach.

Zaliczenie choćby połowy przygotowanych atrakcji graniczyło z niemożliwością, dlatego w dalszym opisie ograniczę się tylko do tych, w których sam uczestniczyłem lub uważam, że są warte wspomnienia.

Jak zwykle palma pierwszeństwa należy się cosplayowi. Organizatorzy pokusili się na eksperyment przenosząc go na otwarte powietrze. Pomysł sam w sobie zacny, szkolny dziedziniec był o wiele większy niż sala gimnastyczna, dzięki czemu mógł pomieścić większą publiczność i jednocześnie uniknięto tradycyjnej dla cosplayu duchoty. Organizatorzy zamówili profesjonalną scenę, co zagwarantowało dobrą widoczność nawet z większej odległości. Scena była dość obszerna by zmieściły się na niej nawet scenki z większą liczbą uczestników. Wisienką na torcie był ustawiony za sceną rzutnik, na którym wyświetlano obrazki z postaciami pojawiającymi się na scenie, dzięki czemu każdy widz jednym rzutem oka mógł porównać przebranie z oryginałem. Brzmi super, ale nie uniknięto kilku błędów. W moim przekonaniu cosplay powinien odbyć się za dnia, gdyż w nocy było zbyt rześko. Chłód wypłoszył sporą liczbę widzów jeszcze przed końcem cosplayu. Jeszcze gorzej mieli sami uczestnicy, którzy musieli wytrzymać przez cały cosplay niekiedy w dość skąpych strojach. Organizatorzy nie postarali się o dodatkowe oświetlenie sceny, więc widoczność zwłaszcza z większej odległości była ograniczona. Wspomniany rzutnik był umieszczony za sceną i świecił widzom prosto w oczy. W rezultacie uczestnicy wyglądali jak ciemne sylwetki na tle jasnej plamy światła, nie wspominając o tym, że fotografowanie w tych warunkach było bardzo ciężkie. Poza kontrolą organizatorów był fakt, że cosplay ściągnął także przedstawicieli okolicznego dresiarstwa i ze względów bezpieczeństwa został przerwany i przeniesiony na main room.

Od kwestii organizacyjnych ważniejsze jest jednak to, że uczestnicy stanęli na wysokości zadania. W cosplayu wzięło udział ponad 30 osób, a większość strojów była wykonanych bardzo dobrze, co najlepiej widać na licznych zdjęciach zamieszczonych w naszej galerii. Szczególne wrażenie robił Kamehameha Team cosplayujący postacie z gry Guilty Gear XX – rzadko zdarza się widzieć tyle dobrych strojów za jednym zamachem. Ponadto owa grupa przedstawiła całkiem zabawną scenkę, którą wywalczyła pierwsze miejsce w kategorii scenek. Pierwsze miejsce za strój przypadło należącej do Kamehameha Team Serafinie znakomicie przebranej za A.B.Ę. Nota bene podczas ostatniego PierniCONu Serafina również zdobyła pierwsze miejsce w cosplayu za przebranie z nieco mniejszym kluczem. ;-) Przy okazji nagród w cosplayu miał miejsce mały zgrzyt, bo organizatorzy nie byli przygotowani na taką liczbę uczestników zwycięskiej scenki. Po konwencie pojawiły się także narzekania, że nagrody w innych konkursach były raczej symboliczne.

Miłośnicy rozrywki elektronicznej z pewnością nie mieli powodów do narzekań. Sala konsolowa była wyposażona w różnorodny sprzęt, począwszy od archaicznych konsolek 8-bitowych po najnowsze monstra którejś tam generacji. Również wybór gier był bogaty, oczywiście królowały mordobicia, ale oprócz tego można było pobrzdąkać na gitarce lub pobębnić w bębenki taiko. Zwolennicy bardziej aktywnej rozrywki wyciskali siódme poty na grach tanecznych ulokowanych w kolejnej sali. Stalowe maty z poręczami gwarantowały wysoki komfort skakania. Na korytarzu znajdowało się stanowisko z UltraStarem. Ono niestety było wyposażone ciut słabiej, a przede wszystkim było tylko jedno. W związku z olbrzymim zainteresowaniem, jakim ostatnio cieszy się UltraStar, organizatorzy powinni przygotować przynajmniej dwa stanowiska.

UltraStar nie był jedyną okazją do pośpiewania. Odważni mogli spróbować swoich sił w konkursie karaoke, a gwiazdą sobotniego wieczoru była Yunato, która przygotowała koncert. Karaoke potrafi przyciągnąć tłumy, ale na BACE ten konkurs wypadł dość kameralnie. Nawet podczas finału, który miał miejsce na głównej sali, występy uczestników śledziła jedynie garstka osób. Podobnie miała się rzecz z koncertem, który choć pod względem technicznym i artystycznym wyszedł dobrze, to jednak nie zdołał zgromadzić publiczności.

Stałym elementem programu większości konwentów są kalambury i zazwyczaj jest to jeden z bardziej udanych konkursów. Nie inaczej było na BACE. Licznie zgromadzona publiczność świetnie bawiła się wraz z uczestnikami przy zgadywaniu takich haseł jak „the true face of fandom”, „Chuck Norris” czy „Hokus pokus twoja stara to ford focus”. Doszły mnie nawet słuchy, że po zakończeniu konkursu odbyła się nieoficjalna dogrywka z hasłami „poniżej pasa”, która dostarczyła jeszcze więcej emocji. Od niedawna stałym punktem programu jest także konkurs fandomowy. Na BACE wypadł „jak zwykle” czyli przyzwoicie. Od strony organizacyjnej można jedynie narzekać na brak rzutnika czy choćby większego telewizora. W konkurencjach opartych o rozpoznawanie zdjęć niestety tylko osoby siedzące tuż przed monitorem mogły coś dostrzec.

Na BACE nie zabrakło także konkursów prowadzonych przez Yena. Piszę o nich jak o osobnej kategorii, ponieważ na tle innych konwentowych atrakcji (nie tylko na BACE, ale w ogóle na znanych mi konwentach) jego konkursy są najbardziej dopracowane i najbardziej pomysłowe. Wystarczy wspomnieć HOPLę z DOJIconu 6 czy wszechstronny konkurs z DOJIconu 7. Na tegorocznej BACE Yen do spółki z Anką poprowadził konkurs baka geisha, którego uczestniczki i uczestnicy (!) przeszli przyspieszony kurs bycia gejszą. W programie szkolenia uwzględniono wykonanie makijażu i stroju z materiałów dostępnych na konwencie, naukę tańca i gry na instrumentach, aż po konwersacje z klientami. Uczestnicy dali z siebie wszystko, a obserwowanie ich zmagań dostarczyło solidnej dawki śmiechu. Drugim konkursem Yena byli Mangonerzy czyli mangowy odpowiednik popularnych Milionerów. Yen zadbał o wszystkie detale, od scenografii i podkładów muzycznych poczynając aż po charakteryzację upodabniającą go do Huberta Urbańskiego. Konkurs był z jednej strony bardzo zabawny, a z drugiej dość trudny – ja poległem na pytaniu za 16 tysięcy internetów. ;-)

Na szczególne wyróżnienie zasługują pomysły niespotykane na żadnych z dotychczasowych konwentów. Przy współpracy Koła Naukowego Robotyków z Politechniki Wrocławskiej zorganizowano pokazy walk minisumo robotów. W tej konkurencji samodzielne roboty (czyli nie sterowane przez człowieka) walczą na okrągłej arenie. Tak jak w prawdziwym sumo wygrywa ten, który wypchnie przeciwnika poza matę. Podczas spotkania można było się także dowiedzieć jak konstruować walczące roboty. Z kolei w niedzielny poranek miała miejsce prelekcja o ogrodach japońskich połączona z wycieczką do ogrodu japońskiego we Wrocławiu. Sam na wycieczce nie byłem, ale opinie jej uczestników są jednoznacznie pozytywne.

W nocy z soboty na niedzielę największą publiczność zgromadziły projekcje w ramach „nocy dla konesera” i „nocy dla koneserki”, czyli filmy o zabarwieniu erotycznym trafiające odpowiednio w męskie i kobiece gusta. Obie sale były napchane do granic możliwości, koneserki miały jednak o tyle gorszą sytuacje, że ich sala była mniejsza i wyposażona tylko w niezbyt duży telewizor.

Naturalnie projekcje miały miejsce również za dnia. Repertuar był interesujący, choć przeciętny fan z przeciętnym łączem pewnie większość pokazywanych tytułów ma w swojej domowej kolekcji. ;-) Jakość projekcji również nie budziła zastrzeżeń, zarówno główna sala jak i druga sala były wyposażone w rzutniki i dobry sprzęt audio oraz były należycie zaciemnione.

Z kronikarskiego obowiązku wypada odnotować, że na konwencie nie zabrakło wystawców dużych i małych. Stawiła się większość firm działających na mangowym ryneczku, a ofertę tych, których zabrakło można było nabyć na innych stoiskach. Pod względem premier, a przynajmniej ich ilości, znowu brylowało Studio JG, które przywiozło siódmy numer Otaku, nowy komiks (nie mangę) „Wicked” oraz artbook zatytułowany „Antologia Polskiej Ilustracji Mangowej”. Z kolei JPF sprawił duży zawód brakiem drugiego tomu „Death Note”. Powodem były kłopoty z drukarnią związane z przedwyborczą gorączką. Uzupełnienie oferty firm stanowiły stoiska fanowskie.

Tegoroczna edycja została osadzona w realiach feudalnej Japonii. Przyjęta konwencja znalazła odbicie nie tylko w na stronie konwentu i na identyfikatorach, ale także w programie. Mimo to tegoroczna BAKA była kolejnym konwentem, po którym zadawałem sobie pytanie czy modne obecnie „konwencje” są w ogóle potrzebne. Wydaje mi się, że mają one sens tylko gdy organizatorzy idą na całość, jak miało to miejsce choćby na BACE w 2004 roku (a.k.a. BAKA zaibatsu), kiedy przyjętą konwencję widzi się na każdym kroku. Na BACE Y2K7 tak nie było, konwencja była jedynie czymś w rodzaju kwiatka do kożucha.

Od strony organizacyjnej konwent był dobrze przygotowany. Mimo dużej liczby uczestników przy wejściu nie tworzyły się długie kolejki, jak to często ma miejsce choćby na DOJIconach. Na osobne wyróżnienie zasługuje punkt informacyjny, który oprócz działalności statutowej udostępniał wrzątek i herbatę, zbierał zdjęcia, a nawet prowadził sprzedaż biletów autobusowych. Wspomniana wcześniej intensywna promocja czy wynajęcie profesjonalnej sceny świadczą o dużym zaangażowaniu organizatorów, również finansowym. Mimo to dały się odczuć braki w sprzęcie, szczególnie brakowało rzutników w salach panelowych, co utrudniało prowadzenie niektórych konkursów i paneli. Identyfikatory nie wyglądały zbyt atrakcyjnie, ale przynajmniej były funkcjonalne i przejrzyste. To samo można powiedzieć o informatorze, choć z jednej strony należy mu się dodatkowy plus za wyczerpujące opisy atrakcji, a z drugiej minus za brak zszycia, przez co bardzo łatwo było pogubić kartki. Jak wspomniałem na początku, tegoroczna BAKA miała najlepszą stronę internetową ze wszystkich polskich konwentów. W szczególności do gustu przypadł mi program, który można było przeglądać i przeszukiwać wg różnych kryteriów, a nawet stworzyć własną rozpiskę czasową. Na stronie prowadzone były także zapisy na atrakcje, dzięki czemu organizatorzy mogli dopasować czas trwania i wielkość sali do ilości chętnych. Niestety ten nowatorski system spowodował, że niektórzy chętni, którzy chcieli zgłosić uczestnictwo na samej imprezie odeszli z kwitkiem.

Konwent odbył się w tej samej szkole, co rok temu i pod względem oceny lokalizacji i budynku nic się nie zmieniło. Dla tych, którzy nie czytali relacji z BAKI Y2K6 dokonam jedynie telegraficznego skrótu. Budynek Zespołu Szkół Integracyjnych znajduje się z dala od centrum Wrocławia, dojazd z dworca PKP jest długi, ale prosty. Szkoła jest przestronna i dobrze wyposażona. Na plus trzeba zaliczyć szerokie korytarze, w których nawet po ustawieniu stoisk było dość miejsca do swobodnego przejścia. W nocy na korytarzach miejsce do spania znalazły osoby, dla których niestety zabrakło miejsc w sleeping roomach. Niedostateczna liczba sal sypialnych była jedną z większych wad konwentu. Dla równowagi muszę napisać, że winę za taki stan rzeczy po części ponoszą sami uczestnicy, którzy zajmowali sale na „prywatne” sleeping roomy dla swoich „teamów” i innych grupek wzajemnej adoracji. Szkoła ma ładne łazienki i bardzo ładne prysznice. Szkoda, że te ostatnie znowu nie cieszyły się popularnością. Podczas konwentu otwarty był szkolny sklepik serwujący smaczne i niedrogie jedzenie i picie. Nieopodal szkoły znajdowały się czynne również w niedzielę sklepy, w których można było zrobić dodatkowe zakupy. Sama okolica wedle opinii wrocławian jest niezbyt ciekawa, ale poza wspomnianą wizytą dresów obyło się bez ekscesów.

Jak wspomniałem na wstępie, BAKA Y2K7 w mojej ocenie była konwentem udanym. Tegoroczna edycja zgromadziła ok. 850 osób, co pod względem frekwencji stawia ją wśród największych konwentów w tym roku. W bogatym programie znalazło się sporo udanych atrakcji, w tym kilka nowatorskich. Od strony organizacyjnej tegoroczna BAKA była dobrze przygotowana, ilość wpadek nie przekroczyła umownej średniej krajowej. Biorąc to wszystko pod uwagę konwent zasługuje na solidną czwórkę w skali szkolnej. Niestety do poziomu wcześniejszych edycji jeszcze trochę brakuje, przede wszystkim czegoś, co można nazwać duchem konwentu. Wcześniejsze BAKI miały go w ilościach hurtowych, podobnie jak trzecia i czwarta reANIMka czy ostatni PierniCON. Mam nadzieję, że dzięki powodzeniu tegorocznej edycji BAKA Y2K8 odbędzie się i będzie jeszcze lepsza. Tak jak w każdej innej dziedzinie życia na konkurencji skorzystamy wszyscy.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: BAKA Y2K7

Vulcan [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 16.10.2007, 23:48:20, oceny: +0 -0

I ja tam byłem, miód i wino piłem :) Było dobrze, oby tak dalej:)