Recenzje: Ghost in the Shell

„Ghost in the Shell” jest jednym z najbardziej znanych tytułów anime, także poza kręgiem miłośników japońskiej animacji. Bardzo szybko zdobył sobie miano kultowego i jest wymieniany jednym tchem z „Akirą”. Nic dziwnego, że zapowiedź wydania „Ghosta” na DVD razem z magazynem Kino Domowe w cenie nie przekraczającej 20 zł zelektryzowała fanów, tym bardziej, że już w pierwszych zapowiedziach pojawiły się miło brzmiące deklaracje: japońska ścieżka dźwiękowa i napisy oparte na fanowskim tłumaczeniu.

Pierwsze wrażenie

Choć nominalnie jest to wydanie gazetowe to film otrzymujemy w normalnym pudełku. Prezentuje się ono elegancko, przednia okładka przedstawiająca major Kusanagi trzymającą pistolet jest niemal identyczna z zagranicznymi wydaniami. Znakiem czasów jest napis „Ten film zainspirował Matrixa”. Ponadto na okładce zacytowano entuzjastyczną opinię Jamesa Camerona i utrzymaną w podobnym tonie konkluzję recenzji Wojciecha Orlińskiego z Gazety Wyborczej. Z tyłu okładki umieszczono kadry z filmu (wydały mi się trochę nieostre), jego krótki opis (znowu nawiązanie do „Matrixa”) i dane techniczne wydania. W pudełku znajduje się tylko płyta, oczywiście również z ładnym nadrukiem, zaś wewnętrzne strony okładki wypełniają dwie grafiki, przy czym ta zaczerpnięta z filmu nosi ewidentne ślady rozciągania. Jeżeli miałbym coś sugerować to wydrukowanie na wewnętrznej stronie okładki listy scen, żeby ułatwić ich wybieranie. To jednak drobiazg, ogólnie opakowanie podoba mi się i jestem pewien, że będzie ozdobą każdej półki.

Obraz

Górną część okładki zdobi dumny napis „widescreen” i w istocie film prezentowany jest w oryginalnym formacie kinowym 1,85:1. Obraz zakodowany jest anamorficznie, dzięki czemu prezentuje się lepiej na ekranach o proporcjach 16:9, a także na monitorach komputerowych w rozdzielczości powyżej 640 x 480. Ponadto IDG chwali się, że polskie wydanie powstało z wersji odnowionej, która miała swoją premierę kilka miesięcy temu. Tu jednak mam pewne zastrzeżenia, bo jakość obrazu na pierwszy rzut oka nie różniła się od posiadanego przeze mnie onegdaj wydania R1. Dla pewności postanowiłem porównać recenzowaną płytę z odnowionym wydaniem japońskim. Z konfrontacji obronną ręką wyszło wydanie japońskie, które w określonych scenach prezentuje się znacząco lepiej: obraz jest bardziej szczegółowy, kolory bardziej naturalne, a zniekształcenia spowodowane kompresją wyraźnie mniejsze. Uwidacznia to poniższy obrazek:

Niższa jakość polskiego wydania jest wypadkową dwóch czynników. Pierwszym jest źle zrobiona konwersja prędkości na potrzeby formatu PAL. Oryginalnie film ma nieco mniej klatek niż wymagane przez PAL 25 na sekundę. Brakujące klatki powstały z łączenia istniejących, czego efektem jest nakładanie się kolejnych klatek na siebie. Nie dość, że źle to wygląda to jeszcze powoduje, że taka klatka jest trudniejsza do zakodowania – potrzebuje więcej bitów, a jeśli ich nie ma to ślady kompresji stają się bardziej widoczne. Tu dochodzimy do drugiego czynnika, a mianowicie niskiego bitrate. Średnio dane wideo z płyty płyną z prędkością 2,8 Mb/s, co nawet jak na standardy animacji, która kompresuje się przeważnie lepiej niż film, jest wartością niską. Dlatego też we wspomnianych trudnych scenach najzwyczajniej brakuje bitów, czego efekty są widoczne na powyższym obrazku. W tym kontekście tym bardziej dziwi mnie fakt, że na płycie jest jeszcze wolne miejsce (dane zajmują 3,94 GB na płycie jednowarstwowej), które można było przeznaczyć na polepszenie jakości obrazu.

Jednakże dopełniwszy obowiązków krytycznego recenzenta chciałbym wszystkich uspokoić, że mimo opisanych wad „Ghost in the Shell” od strony wizualnej prezentuje się dobrze, w pięciostopniowej skali dałbym mu 3+. Nie zdziwiłbym się, gdyby większość z was nawet nie dostrzegła opisywanych przeze mnie mankamentów, bowiem występują tylko w niektórych klatkach, pozostałe prezentują się dobrze, co można zobaczyć w galerii kadrów z filmu. Dodam jeszcze, że zarówno przy oglądaniu obrazków w galerii jak i samego filmu warto mieć w pamięci, że film powstał w 1995 roku (w ubiegłym wieku ;-)) – jak na swoje lata trzyma się wręcz wyśmienicie.

Dźwięk i napisy

Pod względem ilości ścieżek dźwiękowych i napisów „Ghost in the Shell” z IDG przypomina wydanie kolekcjonerskie. Dostępnych jest aż pięć ścieżek dźwiękowych:

Niestety z powodu braku amplitunera nie jestem w stanie ocenić jakości uprzestrzennienia dźwięku. Domyślam się jednak, że angielska ścieżka DD 5.1 jest identyczna z tą z wydania amerykańskiego, które było jedną z pierwszych płyt, które kupiłem. Tamtą ścieżkę oceniam bardzo dobrze, między innymi na niej prezentowałem znajomym możliwości kina domowego (polecam np. przelot helikopterów w pierwszej scenie albo walkę Kusanagi z czołgiem). Z kronikarskiego obowiązku wspomnę, że oba strumienie DD 5.1 mają bitrate 384 Kb/s (mój GitS R1 chyba też miał tyle), zaś DTS 768 Kb/s.

Dwie wersje napisów różnią się nie tylko detalami, największe różnice dotyczą żargonu technicznego, który w tłumaczeniu fanowskim brzmi lepiej, choć trudno mi oceniać zgodność z japońskim oryginałem. Drugie tłumaczenie wiernie odpowiada angielskiem dubbingowi, w stosunku do poprzedniego jest bardziej „mięsiste”, co można zilustrować okrzykiem kierowcy ciężarówki, na którego trąbią uciekający agenci Sekcji 6. W tej wersji przetłumaczono go jako „W dupę sobie zatrąb!”, co dobrze oddaje znaczenie angielskiej frazy „You can blow your horn at your ass!”. W wersji Freemana w tym miejscu mamy „Już, czego tak trąbisz?!”. Z doświadczenia wiem, że większa dosadność wielu osobom przypadnie do gustu.

Dodatki

Płyta pozbawiona jest wszelkich dodatków, gdyż planszę z informacjami o filmie trudno za takowe uznać, a tym bardziej reklamę nijak nie związaną z filmem. Przypominam jednak, że film kosztuje poniżej 20 zł, co moim zdaniem uzasadnia brak dodatków. Wspomnę jednak, że w wypadku wydania R1 dodatki były bardzo interesujące. Pal licho zwiastuny filmu, mam tu przede wszystkim na myśli arcyciekawy film dokumentujący powstawanie „Ghost in the Shell”. Zawiera on masę ciekawostek, chociażby taką, że animatorzy specjalnie wybrali się na strzelnicę celem własnoręcznego zbadania różnych fenomenów związanych z bronią palną, np. uderzenia pocisku w stalową płytę. Dzięki temu byli w stanie efektownie i zanimować walkę Kusanagi z czołgiem, której towarzyszą widowiskowe snopy iskier.

Podsumowanie

Pytanie „czy warto kupić tę płytę” jest w tym wypadku czysto retoryczne. Za cenę ok. ¼ zachodniego wydania (nie licząc kosztów przesyłki) otrzymujemy znakomite anime w dobrym wydaniu, do którego nawet dołączają jakąś gazetę. ;-) Jeśli tylko podoba ci się „Ghost in the Shell” to omawiane wydanie jest warte tych pieniędzy, niska cena pozwala przymknąć oko na nieliczne niedociągnięcia techniczne i brak dodatków. O ile w swojej kolekcji nie posiadasz zremasterowanej wersji „special edition” sugeruję biec do kiosku i kupować póki jest.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Ghost in the Shell

dk75 [*.sierpc.sdi.tpnet.pl], 19.11.2005, 10:36:55, oceny: +0 -0

Jak dla fana GITS to jakość jest żenująca.
O ja głupi, myślałem, że nie będę musiał sprowadzać z zagranicy - piii! WRONG!
Prawdę mówiąc jedyny plus tego wydania jak dla mnie to trochę lepsza jakość obrazu niż w pierwszym polskim wydaniu GITS - na kasetach VHS z tylko angielskim dubingiem, swego czasu zrobione prze firmę Mr.Root'a.

Jednak, jeśli ktoś nie jest tak trzepnięty żeby robić pre-order w Japonii na "Innocence" to to wydanie nie jest aż takie złe (za takie pieniądze).
Oglądałem je na LCD 19" i muszę powiedzieć, że nie było aż tak strasznie.
Jeśli będziecie to oglądać na komputerze albo na TV do 29" to będzie dobrze.
Między 29" a 40" nie jestem pewien.
Ale na ekranach 40"+ błędy transferu powinny być już całkiem dobrze widoczne.