Priest tom 1

Adam Dąbrowski

Okładka pierwszego tomu „Priesta”

Opowieść Priest stworzona przez Min-Woo Hyunga wpleciona jest w fantastyczną wizję Dzikiego Zachodu, w którego pielesze wkradają się siły Zła. Świat jest w stanie wojny pomiędzy Bogiem, a upadłym aniołem, który chce stworzyć na Ziemi swoje piekielne królestwo. Demony, nieumarli i inni słudzy piekieł czynią wielkie wysiłki, żeby pozbyć się ludzi i zatrzeć ślady ich istnienia. W centrum tej apokaliptycznej wizji znajduje się Ojciec Ivan Isaac, samotny mściciel, który zaprzedał duszę Diabłu, poszukujący zemsty i odkupienia upadły ksiądz. Koreański twórca przedstawia nam jego historię.

W pierwszym zeszycie serii czytelnik nie znajdzie wprowadzenia w realia świata. Hyung (co nie jest bynajmniej wadą) nie kreśli opisów historycznych, nie tłumaczy, jak ludzkość radzi sobie z pojawiającym się ze wszystkich stron niebezpieczeństwem. Nie przygotowany merytorycznie czytelnik zostaje rzucony w sam środek wydarzeń. Pełna nadprzyrodzonych zjawisk historia grozy obfituje w liczne sceny walk, pościgów i wybuchów przeplatanych reminiscencjami – powracającymi wizjami transakcji, którą główny bohater zawarł ze Złym i dręczącymi go koszmarami. Atmosferę Priesta można określić jako wypadkową komiksowej historii o Pielgrzymie Gartha Ennisa, gry fabularnej Deadlands i horrorów Roba Zombie (no, może ostatni punkt to śmiała teza i trochę na wyrost, ale nie mogłem się powstrzymać).

Kreska w komiksie jest dobra. Nie oszałamia, ale oprócz kilku potknięć (znajdźcie księżyc w kształcie czaszki wiszący na niebie nad pociągiem – groza) trzyma poziom. Sam autor we wstępie zaznacza, że do przedstawienia historii wykorzystywał techniki filmowe i rzeczywiście jest to widoczne. Kamerzysta szaleje, zmienia perspektywy i kąty, pod którymi widzimy akcję. Umiejętnie zbliża się do centrum wydarzeń, kiedy akcja przyśpiesza i pokazuje szczegóły w skali makro.

Obrazy pełnej dynamiki i wymagającej dla rysownika akcji zdają egzamin. Na uwagę zasługują zwłaszcza rysunki broni palnej świetnie oddające szczegóły pistoletów, strzelb i obrzynów. Nie jest to opinia znawcy – militarysty, ale musicie przyznać, że są bardzo przyzwoite. Widać nawet pewien kontrast między schematyczną często postacią, a pełnym detali obrazem broni, którą ta się posługuje, jest to jednak kontrast miły dla oka. Kolory i odcienie też są na dobrym poziomie. Mi przypadła do gustu gęsta kreska obrazująca głęboką czerń, na przykład mundurów agentów federalnych. Również obrazki postaci cieszą oko. Myślę tu głownie o postaciach kobiecych. Męskie nie są złe, choć czasem przedstawione są przesadnie groteskowo przy wyrażaniu emocji i tym samym są bardziej śmieszne, niż przerażające (pamiętajmy, że mamy do czynienia z konwencją horroru). Ciekawe i gustowne są również miniatury umieszczone pomiędzy rozdziałami opowieści, co jest kolejnym argumentem, żeby stronę graficzną ocenić pozytywnie.

Tyle o obrazach, zajmijmy się fonią. Zjawiskiem wprost niezwykłym, uderzającym głęboko w pokłady podświadomości są onomatopeje ilustrujące wydarzenia opisywane w komiksie. Priest to opowieść akcji – po dynamicznym pościgu za pędzącym pociągiem następują sceny przebudzenia się Zła ukrytego w czeluściach przedziału bagażowego, a na następnych kilkudziesięciu stronach opisane są strzelanina przerywana pojedynkami wręcz i przy użyciu najróżniejszych narzędzi. Taka fabuła wymaga oczywiście ścieżki dźwiękowej, ale tu mamy do czynienia najwyżej z nieudolnym dubbingiem. Nie mógłbym pozostawić tej oceny bez podania przykładów, tym bardziej, że niektóre z nich są przekomiczne. Służę zatem. Ucieleśnienia zła, z którym potykają się bohaterowie, mają w zwyczaju wydawać od czasu do czasu dźwięk „Kłeeek”, przez co przypominają bardziej płazy z rodziny żabowatych. Nadużywanym odgłosem stał się tajemniczy „Szczęk!”. Są strony, na których występuje kilkakrotnie sprawiając, że czytelnik nie wie czy już ma zacząć szczękać zębami ze zirytowania, czy może czekać, aż pojawi się kolejny odgłos, który rozładuje sytuację... Zazwyczaj są to: „Klik” (zacinająca się broń lub brak pocisków w magazynku), „Cap” (chwytanie czegoś), „Tup tup” (odgłosy kroków) lub moje ulubione „Drrg drrg” (spowodowane strachem drżenie dłoni). To ostatnie występuje na szczęście tylko raz. Nasuwa się pytanie – kto zawinił? Czy jest autor, który umieszcza dymki w miejscach, które tego nie wymagają, czy może tłumacz, który posługuję się narzędziami odpowiednimi dla formuły Tytusa, a nie poważnego horroru, do którego Priest aspiruje. Niezależnie od tego efekt jest kaleki.

Należy wspomnieć o stronie technicznej polskiego wydania komiksu. Zasadniczo jest porządne i estetyczne, chociaż wewnętrzne marginesy są za małe i tekst chowa się czasem pod klejenie, co nie jest zbyt komfortowe. Druga sprawa to błąd ortograficzny, który umknął tłumaczowi i specom od korekty. Już na czwartej stronie wyraz „żądzi” przyprawia o dreszcze. Jak horror, to horror. Wybaczcie uszczypliwość, ale cena (wcale nie niska) powinna obligować do bardziej skrupulatnego podejścia.

Nadmiar akcji i efektów specjalnych (czasem niestety efektów specjalnej troski) powoduje, że w komiksie nie znajdziemy skomplikowanej i wielowątkowej fabuły. Być może ta obserwacja jest efektem lektury tylko pierwszego zeszytu, być może Priest będzie dalej nie tylko radosną naparzanką z zombie i dostarczy pewnych wyzwań intelektualnych. Być może... Na razie postacie są psychologicznie płaskie, dialogi schematyczne i naiwne (szczególnie w wykonaniu bandy Mad Raiders, choć po prostych opryszkach nie powinniśmy się chyba wiele spodziewać). Rozmowy, jakie toczą postacie wydają się jedynie służyć akcji, te, które bezpośrednio do niej nie nawiązują są wciśnięte na siłę (patrz: powitanie szefa gangu butelką wina). To zdecydowanie słaby punkt komiksu. Gdyby autor zdecydował się poświęcić więcej miejsca wspomnieniom, przemyśleniom, dobrym dialogom kosztem akcji, której jest aż nadto, mógłby bardziej przekonujące nakreślić swoje wizje. Tymczasem widzimy sporo schematycznych obrazów, które nie powodują miłych dreszczyków emocji. Pozostaje nadzieja, że Hyung będzie serwował czytelnikom coraz lepsze kąski dla poprawy smaku, tym bardziej, że wspomniany już Ennis w Pielgrzymie podobny pomysł przerodził w historię niebanalną. Udowodnił, że takie historie mają olbrzymi potencjał, czego w koreańskim komiksie jak na razie nie widać.

Metryczka:

Autor:	Min-Woo Hyung
Wydawca:	Kasen Comics
Cena:	19 zł

Dodaj do:

Zobacz także

Powiązane tematy: Kasen Comics, Priest.

Nasze publikacje:

Cam Gigandet w aktorskim "Prieście" (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w sierpniu '08 (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w marcu '08 (nius)
Przygody księcia Anala (tekst)
Wybieramy mangę stycznia (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w styczniu '08 (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w styczniu '08 (nius)
Priest #5 (wydarzenie)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w grudniu '07 (nius)
Rynkowe podsumowanie miesiąca - Mangi i Manhwy w październiku '07 (nius)

Z tą publikacją nie są jeszcze powiązane żadne sznurki.

Dodaj sznurek

Ocena

Wystawiać oceny mogą tylko zarejestrowani użytkownicy.

8,00/10 (4 głosów)

Komentarze

Ilość komentarzy: 25 dodaj

REKLAMA

[1] Re: Priest tom 1

Roshi [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 25.09.2005, 15:22:44, oceny: +0 -0

Już gdy Priest ukazał się w A+ wiedziałem, że nie będzie to pozycja dla mnie - i to nie dlatego, że nie jestem fanem horrorów, bo Hellsinga bardzo dla przykładu lubię, ale dlatego, że jest to, moim zdaniem, mało ambitne odbicie mangi Kohty Hirano. Może jestem w tym osądzie odosobniony, ale wedle mojej opini Priest - 4/10.