Teksty: Różnica pokoleń, a przyszłość fandomu w Polsce

Osobiście mimo interesowania się M&A od wielu, wielu lat nie nigdy się nie udzielałem na konwentach, ani nawet w Internecie, ograniczając się tylko do grupy znajomych z prostego powodu: nie lubię, nie oznacza to że mnie nie interesowało to co się dzieje w ogólnopolskim fandomie, wręcz przeciwnie, od lat wszystko śledzę na bieżąco i interesuje się tym co się dzieje, a obecna sytuacja skłoniła mnie do wzięcia się w garść i napisania tych „wypocin”.

Należę do pokolenia wchodzącego w 20 rok życia, pokolenia którego „czas” największej aktywności w fandomie przypadał mniej więcej na lata 2007-2010 w tamtych czasach to my byliśmy głośni i nielubiani przez tak zwanych „oldfagów” (o nich później), „gimbusy” oglądały Naruto na Jetix, by później przejść na wyższy stopień zaawansowania oglądając to samo anime w Internecie w japońskiej wersji językowej, dla wielu był to właśnie początek przygody z japońską animacją, z czasem niektórzy zostawali na poziomie oglądania tylko Naruto i Bleacha, inni zaś zaczęli nadrabiać tak zwaną klasykę i ewentualnie odświeżać dawne hity z telewizji, kiedy nawet nie wiedziało się co to w ogóle jest „anime”. Sytuacja była lepsza niż pionierów z lat 2000-2002 kiedy to zapryszczone „dziwaki” w swetrach a’la Kononowicz (teraz by ich nazwano nerdami) oglądały ciężko zdobyte kasety VHS, teraz ci ludzie będący przed lub po 30-tce są „guru” polskiego fandomu, nie bez przyczyny to oni zorganizowali zalążki fandomu i przynajmniej próbowali edukować nowych. Zostawiając jednak pionierów wróćmy do moich czasów, Internet był już ogólnodostępny, a nawet jak ktoś go jakimś cudem nie miał, to zawsze był w szkole albo w osiedlowej kafejce internetowej, powstawały jak grzyby po deszczu grupy skanlacyjne, tłumaczące anime. Gadżety związane z M&A nie były już niemal niedostępnym marzeniem. Czasy się jednak zmieniają, teraz nie trzeba jechać na konwent by kupić „gadżet” .W Internecie jest pełno stron z anime online, dziesiątki grup skanlacyjnych, wszystko jest dosłownie podane na tacy. Zmieniła się jednak mentalność „Mangowcy” to już nie kryją się ze swoim zainteresowanie jak w pionierskich czasach, nie jest to już grupa niemal zamknięta, elitarna, nie są to też czasy, gdy nieśmiało ludzie zaczęli pokazywać swoje zainteresowanie M&A, i gdy fandom zaczął rosnąć w oczach, dzisiaj fandom staje się coraz bardziej sfeminizowaną grupą piszczących yaoistek w wieku gimnazjalnym, które za rok lub dwa całkowicie przejmą fandom w swoje ręce. Tego typu małe dziewczynki, które po obejrzeniu dziesięciu serii przeczytaniu dwóch „yaoiców”, zaczynają być coraz są coraz większym ciężarem dla fandomu ponieważ ich zachowanie negatywnie wpływa na jakość konwentów, a także na odbiór mangowców przez ludzi z poza kręgu fanów anime w Polsce. Potem są tego efekty, gdy zrozpaczona matka po odkryciu jak jej córka spędza wolny czas dzwoni do księdza i są problemy ze znalezieniem miejsca na konwent. A wynika to z tego, że taka dziewczynka w wieku gimnazjalnym pod wpływem treści płynących z anime, kultury japońskiej zaczyna robić z siebie nie wiadomo kogo, myśli że jest dojrzalsza od reszty swoich rówieśników i ponad nimi co prowadzi często do negatywnych zmian w jej zachowaniu poglądowi na świat. Gdy spotka się więcej tego typu osób, czy to w Interncie, czy na konwentach powstaje problem. Bo internet jest zalewany przez ich głupotę, żałosny pogląd na świat i pseudo „sztukę” w postaci fanfików czy rysunków ze zwierzętami wyglądającymi jak ludzie, a wśród społeczeństwa nie robią nam dobrej reklamy dziewczynki czytające „yaoica” na przystanku, w szkole lub parku tak by wszyscy dokładnie widzieli, tak samo jak piszczące dziwaczki w autobusach i tramwajach ubrane w koce uszy i doczepione ogony oraz puszczające głośno J-POP, cóż ulice Warszawy, Bydgoszczy, Gdańska to nie Akihabara w Tokio, a sama Polska nie jest Japonia, więc mentalność i tolerancja zwykłych obywateli na takie rzeczy jest zupełnie inna.

Jak na razie mamy w fandomie nazwijmy to „subkultury” : fanów tasiemców, yuri, yaoi, mech…. znajdą się pewno też jacyś furry i lolicony, słowem jest różnorodność mimo ciągłych wojen i zatargów, i czy właśnie ta różnorodność nie jest piękna? Chyba mało kto pragnie tony różu, „nyanów” i ogólnej głupoty. Celem tego tekstu nie jest obrażanie nikogo, tylko zachęcenie do dyskusji na temat przyszłości fandomu, więc przepraszam z góry każdego kto poczuł się urażony.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Różnica pokoleń, a przyszłość fandomu w Polsce

Longi [*.ssh.gliwice.pl], 01.06.2012, 10:59:24, oceny: +22 -6

Tekst niezły, z drobnymi błędami (np. brak przecinka) ale nie będę wytykał bo sam ideałem nie jestem. Mógłbyś główne przesłanie podzielić na 2 części, dla łatwiejszego czytania.

Co do treści, wyłapałem 2 problemy. A) "zrozpaczona matka po odkryciu jak jej córka spędza wolny czas dzwoni do księdza" czyli realia polskie. Sama bliskość relacji państwo-kościół nie jest żadnym problemem (z tej perspektywy). Problem się zaczyna w momencie spotkania fetyszów i dziwactwa Japonii z religią, na tej linii mamy przerąbane, może przyszłe pokolenia będą miały większą wolność co do zachowań, ale z drugiej strony to by była już całkowita degeneracja jakichkolwiek wartości, które kościół stara się bronić (nie chodzę do kościoła, ale uważam że fajnie by było jakby na górze był ktoś kto się nami opiekuje).

B) Nie problemem jest yaoi, to już sobie było wcześniej, problemem są yaoistki (nie wszystkie, tylko te najgłośniej piszczące). Mamy głupie czasy kiedy prywatność dogorywa (facebook) i chwalimy się wszystkim co robimy (to akurat nie jest takie złe). ALE! nie powinniśmy nikomu niczego narzucać (niech sobie myślą że to chińskie bajki), nie powinniśmy udowadniać że jesteśmy inni (catwalk...) i powinniśmy zrozumieć że żyjemy w Polsce, nie Japonii! Tu obowiązują inne reguły, yaoi (chyba;p) nie jest zabronione, ale uczestnictwo osób nieletnich w czymkolwiek z tym związanym już jest. Wydaje mi się że działając po cichu fandom przekroczył granicę, a gdy ktoś zwrócił nam na to uwagę, my krzyczymy że to wszyscy powinni się dostosować w imię wolności i przesunąć te granice.

Tak wiem, tl;dr.