Konwenty: Aicon 2004 - Michał Durys

Od zeszłego roku Warszawa nieco się rozruszała pod względem konwentowym oraz ogólnej działalności okołojapońskiej. Dlatego też tegoroczny Aicon na punkty li tylko z tytułu, że jest liczyć nie mógł. Insza inszość, że na razie ilość niekoniecznie idzie w parze z jakością...

Do Domu Kultury "Świt" dotarłem jakieś 20 minut po 11, na którą to godzinę zapowiedziano otwarcie konwentu dla przybyłych. W zeszłym roku aby dostać się na Aicon trzeba było odstać około godziny w kolejce, za co na głowy organizatorów posypały się liczne gromy. W tym roku problem ten najwidoczniej został lepiej rozwiązany, gdyż choćby śladu kolejki przed wejściem nie stwierdziłem, a kolejka do kasy w środku była króciutka. Jest to o tyle warte podkreślenia, że fani w tym roku stawili się znacznie liczniej niż w zeszłym, ogółem było ok. 350 uczestników, co stawia Aicon powyżej polskiej średniej.

Zwiedzanie konwentu rozpocząłem od stoisk wystawców. Ci również dopisali, byli m.in. Arashi, Kasen, Otaku.pl, Saisha, Teahouse, Waneko oraz kilka stoisk, których nazw niestety nie pomnę. Wprawdzie o klęsce urodzaju jeszcze nie może być mowy, ale z powodu złego wyboru sali dla wystawców poruszanie się między stoiskami było bardzo trudne, co widać na załączonym obrazku. W przejściu między stoiskami mieściły się akurat dwie osoby, więc wystarczyło by jedna oglądała asortyment stoiska po jednej stronie, zaś druga po stronie przeciwnej by zablokować całe przejście. Na szczęście po nieco ponad godzinie, gdy ludzie nasycili pierwszy głód zakupów i rozbiegli się po innych atrakcjach, przemiesczanie się między stoiskami i na kinówkę przestało być problemem.

Wspomniana kinówka działała niemal przez cały czas trwania konwentu, zaś repertuar w myśl zasady "dla każdego coś miłego" nie ograniczał się jedynie do tematyki yaoi. Od strony technicznej kinówka wypadła gorzej niż rok temu, obraz na ekranie był blady i nieostry. Ale kto jedzie na konwenty oglądać anime? ;-)

Program Aiconu był pełen innych atrakcji, nie sposób było uczestniczyć we wszystkich. Dużo zainteresowanych przyciągnął panel o seme prowadzony przez Draco, logiczne dopełnienie zeszłorocznego panelu o uke. Nie podejmuję się oceny merytorycznej, ale zgromadzonej publiczności panel ów podobał się bardzo. Ciekawym pomysłem był panel o aikido w konwencji yaoi, czyli co może zrobić uke by nie padać ofiarą każdej zachcianki seme. Pokaz bazował na praktycznych przykładach i choć znać było, że prowadzący jeszcze swoich danów nie mają to oglądało się go przyjemnie. Milady, która w zeszłym roku analizowała liczne wątki homoseksualne znajdujące się w trylogii Tolkiena tym razem wzięła na tapetę Harry'ego Pottera, który, jak się okazało, takowych wątków również jest pełen. Ten panel również cieszył się dużym zainteresowaniem publiczności, w szczególności gdy przyszło do oglądania obrazków i teledysków.

Na konferencji wydawców obecni byli przedstawiciele Arashi, Kasenu, Saishy i Waneko. Fani wprawdzie nie zasypali ich lawiną pytań, ale prowadzący miał sporo pytań w zanadrzu i krępująca cisza nie straszyła, jak to często gęsto ma miejsce na takich spotkaniach. W telegraficznym skrócie wydawcy wyjawili co następuje:

Naturalnie żaden szanujący się konwent nie mógłby się odbyć bez cosplayu. Na Aiconie uczestnicy nie zawiedli i wystawili pokaźną liczbę wielooosobowych drużyn. Co ważniejsze, niektórzy nawet byli przebrani nie tylko za "faceta w jeansach" czy "ghotic lolitę". Prezentowane scenki z pewnością dobrze pasowały do konwentowej konwencji, a wnioskując z salw śmiechu dobywających się z sali publiczność bawiła się świetnie. Ja jednak na swój prywatny użytek wciąż będę uważał, że "zaspokajanie" nie jest tematem-samograjem zdolnym tchnąć humor w każdą scenkę, darcie się do mikrofonu nie zastąpi stroju, a śpiewający faceci w damskich fatałaszkach są śmieszni co najwyżej raz. Z drugiej strony dzięki cosplayowi usłyszałem znakomitą piosenkę Stevena Lyncha "If I Were Gay", którą gorąco polecam. Suma summarum cosplay można zaliczyć do udanych.

Cosplay przeciągnął się na tyle, że konkurs fanowski dla par rozpoczął się ze sporym poślizgiem, choć wina organizatorów jest w tym momencie znikoma. W rzeczonym konkursie wystartowało pięć homo-par, a publiczność obserwująca ich zmagania szczelnie wypełniła dużą salę panelową. Zadania wymagały od uczsetników wykazania się znajomością mang i anime, lecz przede wszystkim pomysłowością w odgrywaniu równych scenek. Z ową pomysłowością było różnie, ale publika ponownie bawiła się świetnie.

Na tym etapie, trochę po godzinie 22, zakończyłem swój udział w konwencie. W ramach podsumowania z radością stwierdzam, że organizatorzy odrobili pracę domową i od strony organizacyjnej Aicon 2004 wypadł lepiej niż jego pierwsza edycja. Największą bolączką był wspomniany tłok w sali wystawców, jednak ten problem poważny nie był, a później nawet sam się rozwiązał. Kiepska jakość obrazu na kinówce, przerywający mikrofon w sali panelowej, kłopoty z dźwiękiem podczas cosplayu, opóźnienia w programie po cosplayu - to wszystko tylko drobne uchybienia, nie psujące ogólnie dobrego wizerunku Aiconu. Cieszę się również, że dzięki Aiconowi, który przyciągnął niebagatelną jak na polskie standardy liczbę ok. 350 uczestników, Warszawa zaczyna istnieć na konwentowej mapie Polski. Mam nadzieję, że tendencja wzrostowa zostanie utrzymana również na Aiconie 2005.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Aicon 2004

Yanek [*.acn.waw.pl], 18.10.2004, 09:53:04, oceny: +0 -0

A propo stoisk to wystarczyło by zrobić tak jak w zeszłym roku na CNS - czyli stoiska na pięterku - było tam bardzo dużo miejsca i nie było tak żeby rzeczywiście ludzie się przeciskali przez siebie, rzeczy spadały na podłoge i się tłukły etc. Mam nadzieje ze Pantsu uniknie tego problemu (biorąc pod uwage ze przed swietami bedzie to konwent typowo handlowy).

Aicon 2005 here i come!!