Konwenty: Czterodniowy piknik japonistyczny

Toruński Konwent Miłośników Kultury Japońskiej PierniCON po raz pierwszy odbył się w 2005 roku i szybko wyrobił sobie solidną markę. Trzecia edycja tej imprezy uznana została przez ogół fanów za najlepszy konwent roku 2007. Pół roku temu, kiedy zapowiedziano kolejną odsłonę toruńskiego konwentu, fandom okazał entuzjazm. Czwarty Piernik miał trwać bowiem cztery dni, co w mangowym światku było dotąd niespotykane.

PierniCON rozpoczął się w piątek 22 sierpnia 2008 roku. Uczestników zaczęto wpuszczać o godzinie 14, od 16 miały rozpocząć się atrakcje. Już w ciągu tych pierwszych dwóch godzin okazało się, że organizatorzy nie przygotowali się w pewnych kwestiach. Sznurki do identyfikatorów nie były pocięte, nie było informatorów z opisami i rozkładem atrakcji, a identy dla osób z rezerwacjami skończyły się dość szybko. Mimo to, oczekujący, zarówno z rezerwacjami jak i bez, zostali szybko obsłużeni – sznurki cięto na bieżąco, identyfikatory zastąpiono innymi. Wkrótce przy kasie pojawił się też plan atrakcji, ale informatory pojawiły się dopiero po kilku godzinach – bez okładek i nie zszyte. PierniCON, który przy każdej edycji przykładał się bardzo do strony wizualnej i technicznej materiałów dla uczestników, stracił sporo punktów w oczach fanów, choć niewątpliwie nadrobiono to w inny sposób.

Parter zapełniły stoiska wystawców – m.in. JPF, Waneko czy Studia JG, były też liczne stoiska fanowskie. W sumie sprzedawców było niewielu, za to byli oni dobrze zaopatrzeni. Pierwsze piętro szkoły natomiast stanowiły sleep roomy – było ich kilka i były duże. W innej części budynku znajdowała się sala gimnastyczna, także przeznaczona do spania

No tak, znajomi. Jeśli wierzyć informacjom podanym przez organizatorów PierniCONu, przez imprezę przewinęło się około 750 osób, nie licząc ekipy organizacyjnej, która, nota bene, była dość spora. Życie towarzyskie kwitło: w sleep roomach, na korytarzach, w palarni, przy bufecie, a także z pewnością w okolicznym pubie i pizzerii. Kolejnym elementem krajobrazu, który sprzyjał integracji, był aqua park zlokalizowany w tym samym budynku, co szkoła

Konwentowy bufet, „Dziaaa Cafe”, gdzie uczestnicy mogli w każdej chwili otrzymać darmowy wrzątek lub zakupić kawę, herbatę, budyń, tosty i inne smakołyki w rozsądnych cenach, stanowił jedną z największych zalet PierniCONu. Obsługujące bufet dziewczyny były atrakcyjne, zawsze miłe i uśmiechnięte, a serwowane jedzenie naprawdę smaczne. Jedyną wadą był brak dań mięsnych, ale, biorąc pod uwagę warunki, jestem to w stanie przeboleć.

Oczywiście nie zabrakło też sali konsolowej – profesjonalnie przygotowanej przez internetowy serwis The Inner World of Final Fantasy, sali DDR oraz UltraStara. Ten ostatni, choć sprzęt przygotowany był od początku konwentu, zaczął funkcjonować dopiero w sobotę. Wcześniej sala na niego przeznaczona została przejęta przez uczestników i urządzono tam kolejny sleep room – nocne śpiewy były więc niemożliwe.

Poza salami, które opisałem powyżej, nie brakowało rzecz jasna typowych sal z atrakcjami. Była jedna sala panelowo-konkursowa, sala japońska, sala fanartowa, sala hostclubowa (później zamieniona na salę z filmami kina azjatyckiego), a także main room, gdzie odbywały się największe atrakcje, second main i AMV room. Do tych trzech ostatnich prawie nie zaglądałem – nie jestem pewien, czy ruszyły projekcje anime, bo na początku konwentu był problem z projektorem w main roomie, a second main został chyba przemianowany na sleep room. O AMV roomie natomiast słyszałem mało, ale zawsze pochlebnie.

O sali hostclubowej wypowiadać się nie będę – kino azjatyckie mało mnie interesuje, a pozostałe atrakcje skierowane były głównie do yaoistek

Pod względem atrakcji, niestety, PierniCON leżał. Osobiście najmilej wspominam dyskotekę ostatniej nocy i oficjalne otwarcie konwentu

Dużo lepiej poprowadzona była sala japońska – w końcu PierniCON jest konwentem miłośników kultury japońskiej. Można było wziąć udział m.in. w konkursie na napisanie własnej japońskiej legendy, warsztatach haiku itp. Pierwszej nocy odbyła się tam atrakcja nazwana „Czytanie japońskich strasznych historii”. Opis tej atrakcji wiszący na drzwiach do sali japońskiej dziwnie przypominał opis „Hyaku Monogatari” ze strony internetowej konwentu Animatsuri, a sama atrakcja przeprowadzona była zupełnie nie tak, jak samurajski rytuał, na którym powinna zostać oparta

Nie mógłbym pisać o atrakcjach, gdybym nie wspomniał o znakomitym pomyśle, jakim była mini olimpiada. Proste gry i zabawy na powietrzu, turnieje piłki nożnej, koszykówki czy jan-ken-pon, budowały atmosferę i zapewniały zajęcie uczestnikom konwentu. Oczywiście nie zabrakło też stałych punktów programu, takich jak cosplay, karaoke

Niestety, nie wszystkie atrakcje odbyły się planowo. Na porządku dziennym były obsuwy – część atrakcji zostało przełożonych z powodów niezależnych od organizatorów, takich jak pogoda czy frekwencja, inne były zwykłymi niedopatrzeniami. O ile rozwieszane po całej szkole informacje o przełożonych atrakcjach sprawiały, że łatwo było się w tym wszystkim połapać, o tyle przekładanie atrakcji wieczornych bądź nocnych na rano było raczej kiepskim pomysłem

Konwent zakończył się w poniedziałek wczesnym popołudniem. Jak zwykle w przypadku PierniCONów, ostatnią atrakcją był panel podsumowujący. Opinie były w większości jednoznaczne – było fajnie. Organizatorzy zadbali przede wszystkim o atmosferę, która przypominała piknik albo kolonię. Konwencja podobno była, ale nie było jej widać. Byli za to ludzie, było sporo zabawy, były spontaniczne atrakcje wymyślane przez uczestników, były boiska i aqua park. Ludziom, którzy przyjechali się bawić, podobało się. Mnie osobiście też. Ale nie był to PierniCON na miarę poprzedniej edycji. Nie było takich atrakcji, tak świetnie zorganizowanej konwencji, nie było czegoś, co pamięta się przez lata. A potencjał był.

Wystawiam czwartej edycji toruńskiego PierniCONu, patrząc z punktu widzenia fana mangi i anime, a nie japonisty, czwórkę z minusem w skali szkolnej. Były błędy, których można było łatwo uniknąć, było mało atrakcji dla przeciętnego mangowca, a te, które były, niekoniecznie były dobrze przygotowane. Ale była zabawa. Była atmosfera, pozytywna energia wisząca w powietrzu. Nikt nie chodził zbyt zmęczony, nikt nie był zdenerwowany, nie było spięć, które psułyby zabawę zwykłym uczestnikom. Dlatego na następny PierniCON pojadę z przyjemnością – nie tak, jak się jedzie na konwent, ale tak, jak się jedzie na piknik.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Czterodniowy piknik japonistyczny

Corvus5 [*.sileman.net.pl], 29.08.2008, 11:54:30, oceny: +0 -0

Obsów sali UltraStara był związany z brakami sprzętowymi.