Pacon

Michał Durys

W ubiegłym roku konwentowo uboga Warszawa ożyła. Niestety, choć konwentów było sporo to jednak ich poziom pozostawiał sporo do życzenia. Być może w tym roku ilość przejdzie w jakość? Pierwszą okazją aby się o tym przekonać był Pacon, który miał miejsce w dniach 12-13 marca 2005.

Pacon odbył się, a jakże by inaczej, w znanym i lubianym przez bywalców warszawskich konwentów Domu Kultury „Świt”. Z dostaniem się na konwent nie było problemów. Identyfikatory były całkiem estetyczne, rozpiska atrakcji kowentowych czytelna. Do pełni szczęścia brakowało tylko planu budynku, w końcu nie wszyscy muszą znać DK „Świt” jak własną kieszeń.

Salę wystawców ulokowano w holu przed salą kinową. Na Aiconie 2004, gdzie również zastosowano takie rozwiązanie okazało się to dużym błędem — licznie przybyli wystawcy mieli mało miejsca na zaprezentowanie swojej oferty, w przejściach między stoiskami mieściły się góra dwie osoby, przez co tworzyły się olbrzymie zatory, a te z kolei generowały dużo niepotrzebnych nerwów. Na Paconie to się na szczęście nie powtórzyło z tej prostej przyczyny, że zarówno wystawców jak i konwentowiczów było znacznie mniej. Swoje stoiska wystawili: Mangarnia.com, Otaku.pl oraz Waneko. Z powodu problemów natury logistycznej sklep Hon`ya dotarł z kilkugodzinnym opóźnieniem.

Śniegowy Totoro

Na papierze atrakcji nie brakowało, w praktyce również wypadły całkiem nieźle. Plus należy się organizatorom za kilka niestandardowych punktów programu, jak choćby konkurs Yuki no manga, który polegał na lepieniu mangowych bałwanków. Tradycja rzeźb z lodu jest w Japonii długa i wciąż bardzo żywa, a na dodatek tak się fajnie składało, że podczas trwania Paconu w Sapporo odbywał się 56 Festiwal Śnieżny. Choć dzieła stworzone przez polskich fanów gabarytami i poziomem nawet nie zbliżały się do tych z Sapporo to jednak mi się bardzo podobały, a pomysł na konkurs uważam za znakomity.

Wart odnotowania był też konkurs Baka desu. W kolejnych etapach konkursu należało się wykazać różnymi umiejętnościami. Przykładowo w pierwszym należało z zawiązanymi oczami z pomocą zmysłu dotyku rozpoznać jakiś przedmiot. Trik polegał na tym, że do następnego etapu przeszli nie ci, którzy udzielili najdokładniejszej odpowiedzi, lecz ci, którzy odpowiedzieli najbardziej niedorzecznie... Bardzo pomysłowe, bardzo... baka. :-)

Naturalnie nie zabrakło atrakcji z żelaznego repertuaru: konkursu wiedzy o mandze i anime, rysowniczego, rozpoznawania muzyki, panelu Go, salki konsolowej i sali DDR. Z tego co dane było mi zobaczyć wypadły one dobrze. No, może ochrzczenie kameralnej sesji z Sing Starem mianem konkursu karaoke było nieco na wyrost. Niestety mam zastrzeżenia co do synchronizacji poszczególnych atrakcji, gdyż najczęściej po zakończeniu jednej następowała około półgodzinna przerwa podczas której konwentowicze sami musieli sobie zapełniać czas. Z drugiej strony trzeba oddać organizatorom sprawiedliwość, że przez większość dnia kolejne punktu programu rozpoczynały się w granicach punktualności.

Opóźnienia zaczęły się pod wieczór. Z poślizgiem rozpoczął się konkurs teledysków. Prezentowane klipy przeważnie były miernej jakości, kiepsko zmontowane i bez pomysłu. Zaskoczyło mnie jednak, że na tak skromnym konwenciku została zgłoszona taka obfitość teledysków, a wśród nich kilka przyzwoitych. Zwycięski teledysk do „Vision of Escaflowne” z muzyką Nightwisha prezentował się dobrze, choć pomysł nań sprowadzał się do zasady „szybki kawałek–szybkie cięcia”.

Opóźnienie konkursu AMV naturalnie wywołało opóźnienie w rozpoczęciu koncertu. Niestety odbył się tylko jeden z zapowiadanych występów czyli duetu In`You, Akane nie dotarła. Na tym problemy się nie skończyły, osoba odpowiedzialna za puszczanie utworów pomyliła piosenki. Już w trakcie trwania koncertu dziewczyny dawały znać, że mikrofony są źle ustawione. Publiczność na szczęście zdawała się tego nie zauważać i w najlepsze bawiła się pod sceną wywijając hołubce rozmaite.

Lime z Saber Marionette

O cosplay'u na Paconie najlepiej było by powiedzieć, że się odbył, a na resztę spuścić litościwą zasłonę milczenia. Z kronikarskiego obowiązku opiszę jednak jego przebieg. W sumie zaprezentowano sześć scenek, których wspólnym mianownikiem były improwizacja, papier toaletowy i worki na śmiecie. Z tego opisu pragnę jedynie wyłączyć dwie dziewczyny, jedną przebraną za Melulu z „Escaflowne”, drugą za Lime z „Saber Marionette”. W odróżnieniu od pozostałych wpółcosplay'owiczów patrząc na nie od razu było wiadomo cóż to za postać. Łatwo było także dostrzec, że stroje wymagały trochę więcej materiałów i czasu niż półtora metra taśmy klejącej zaaplikowanej na kurtkę 5 minut przed występem. Niestety w ocenie jury ich stroje nie znalazły uznania. Jurorzy pierwsze miejsce przyznali scence celującej w parodię talk-show, którego gośćmi była Sailormoon po odwyku i detoksie oraz ocenzurowana Naga. Występ miał swoje śmieszne chwile, ale jeden pomysł z żulowatą czarodziejką to zbyt mało by oprzeć na nim tak długą scenkę. Przebranie było li tylko symboliczne i niezbyt wyszukane. Drugie miejsce zgarnął koleś w lolicich gaciach — bez komentarza. Stawkę na podium zamknął kwartet postaci przyodzianych w kurtki i z niezrozumiałych względów bijących się o miotłę. Za kogo byli przebrani i o co chodziło w scence pozostanie ich słodką tajemnicą. Jednym słowem — żenada. Może nie tak wielka, jak podczas zeszłorocznego Aiconu, tym niemniej cosplay był mizerny okrutnie.

Nocne bara bara

Po cosplay'u Pacon wyraźnie zmniejszył obroty, zaś plan po części poszedł w rozsypkę. Niektóre punktu programu zdecydowanie przesunęły się w czasie, jak choćby trzecia część Baka desu, inne wyemigrowały w niebyt, np. j-dyskoteka. Konwent przeszedł w „tryb nocny”, w którym uczestnicy tworzą grupki wzajemnej adoracji, oglądają hentaje, snują się bez celu albo najzwyczajniej idą spać. Ostatnią atrakcją, którą dane mi było oglądać na Paconie była nauka i konkurs para-para. Sposobność do skakania zgromadziła pokaźną rzeszę konwentowiczów, a z wypieków na twarzach można było wnioskować, że im się podoba. Ja jednak pomny trudów czekających mnie nadchodzącego dnia zdecydowałem się DK „Świt” opuścić.

Wracając do pytania postawionego w tytule, Pacon z pewnością nie był konwentem jakościowo bardzo różnym od poprzednich warszawskich konwentów. Organizacja lepsza niż na Pantsu, słabsza niż na Aiconie, cosplay lepszy niż na Aiconie, a słabszy niż na Pantsu, ludzi mniej niż na Aiconie i Pantsu, pod niektórymi względami było lepiej, inne wciąż pozostawiają dużo do życzenia. Jednakże sprowadzając konwent do pozytywnych wrażeń pozostałych w pamięci Pacon w moim odczuciu minimalnie przewyższa konkurencję, jednak tylko warszawską. Aby rywalizować z najlepszymi polskimi konwentami, nawet nie pod względem wielkości lecz ogólnie rozumianej „miodności” organizatorzy Paconu muszą jeszcze dużo nadrobić. Na razie zasłużyli na 3 z dużym plusem, na zachętę.

Dodaj do:

Zobacz także

Powiązane tematy: Pacon.

Nasze publikacje:

PAcon 2013 – ludzie (Lurker_pas) (galeria)
PAcon 2013 – atrakcje (Lurker_pas) (galeria)
PAcon 2013 – cosplay (Lurker_pas) (galeria)
PAcon 2013 – fotostudio (Lurker_pas) (galeria)
PA!con (wydarzenie)
PA!con nadchodzi (nius)
PAcon 2012 (Lurker_pas) (galeria)
PAcon 2012 - cosplay (Lurker_pas) (galeria)
PAcon 2012 (Slova) (galeria)
PAcon 2012 (wydarzenie)

Inne serwisy:

Dodaj sznurek

Ocena

Wystawiać oceny mogą tylko zarejestrowani użytkownicy.

9,33/10 (3 głosów)

Komentarze

Ilość komentarzy: 25 dodaj

REKLAMA

[1] Re: Pacon

Zitzu... [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 24.03.2005, 19:07:43, oceny: +0 -0

At last!No to do pełni szczęścia brakuje mi tylko recenzjii Tasiora ;)