Konwenty: Hellcon 2010

Warszawski konwent Hellcon, który odbył się w dniach 30-31.10.2010 r., wywoływał dużo emocji jeszcze na długo przed jego rozpoczęciem. Duża ilość chętnych przy małej ilości wejściówek zawsze powoduje pewne rozgoryczenie, a kłopoty techniczne przy drugiej turze rejestracji internetowej nie poprawiały sytuacji. Niemniej jednak 500 szczęśliwcom udało się wykupić bilet wstępu na konwent.

Hellconowe atrakcje startowały o godzinie 12:00 w sobotę i kończyły się o 14:00 kolejnego dnia. Późne rozpoczęcie imprezy zapewne nie wpłynęłoby negatywnie na ocenę konwentu, gdyby nie fakt, iż wpuszczanie uczestników ruszyło dopiero po 11:00. Już dwie godziny wcześniej zaczęła się tworzyć dość pokaźna kolejka osób, które zdane na łaskę bądź niełaskę PKP przyjechały do Warszawy wcześnie rano. Brak konkretnych informacji, chłodne powietrze i ochroniarze, którzy w odróżnieniu od Had z megafonem, nie potrafili skłonić ludzi do współpracy, to główne powody niezadowolenia konwentowiczów czekających na wejście.

Długie czekanie w kolejce do czterech stanowisk akredytacji po części wynagradzały liczne drobiazgi, które otrzymywało się wraz z wejściówką. Oprócz standardowego informatora i identa, była czarna smycz z logiem konwentu, mały badge, kilka pocztówek od Anime Gate i regulamin oraz plan konwentu (wcześniej dostępny na stronie) na osobnych kartkach. Czarna koszulka była dla tych, którzy ją wykupili przy okazji rezerwacji. Grafika konwentu, przedstawiająca wydekoltowaną czarownicę, była przyjemna dla oka, a identyfikatory solidne i czytelne. Wewnątrz informatora nie było oficjalnej przedmowy organizatorów, za to opisy atrakcji były bardzo przejrzyste.

Konwent odbywał się w tej samej szkole, co Ecchicon 4, więc nie będę powtarzać szczegółowego opisu budynku, a jedynie główny wniosek – miejsca było mało. Na szczęście organizatorzy nauczeni doświadczeniem zmniejszyli ilość wejściówek o prawie ⅔ w stosunku do „ciasnego” Ecchi dzięki czemu dało się przejść przez korytarz nie narażając żeber na połamanie. Mimo to i tak dużo osób zalegało na podłodze między sleepami i we wszystkich pozostałych szczelinach zdatnych do tymczasowego zamieszkania.

Konwencja Hellconu – oczywiście Halloween. Można by w tym miejscu urządzić debatę o polskich tradycjach i amerykańskich naleciałościach, lecz niezależnie od zajmowanego stanowiska, nie da się ukryć, że mangowcom klimat przypadł do gustu. Bardzo wielu uczestników przebrało się za różne straszydła, nie szczędząc wymyślnej charakteryzacji (np. w stylu gore), czym skutecznie przyciągali uwagę okolicznych mieszkańców. Sama szkoła też była udekorowana zgodnie z konwencją, lecz to w większej mierze zasługa uczniów tegoż gimnazjum. Sale z atrakcjami również miały odpowiednie nazwy – cmentarzysko, krypta, sala tortur, mauzoleum. Podsumowując, dało się wyczuć Halloween.

Jedną z pierwszych atrakcji które przyciągnęły moją uwagę był konkurs wiedzy o „Beyblade”, ponieważ zdziwiłam się, że jeszcze ktoś pamięta o tej serii. Jednak po próbie wejścia do sali napotkałam przeszkodę, w postaci drzwi zamkniętych przy pomocy sznurka. Jakikolwiek przekaz za tym stał, szybko zrezygnowałam z uczestnictwa. Ładna pogoda sprzyjała jednej ze standardowych atrakcji – rzut moherem. Zabawa jak zwykle przyciągnęła dużo chętnych. Warsztaty Kumite prowadzone przez Sila nauczyły zainteresowanych, co to znaczy prawdziwy sparing. Z tego co wiem, obyło się bez interwencji medyka konwentowego.

W wolnym czasie uczestnicy lawirowali między stoiskami, których było raczej niewiele. Trzy-cztery stoiska umieszczone oddzielnej salce oraz dwa na korytarzach oferowały loterie fantowe i tradycyjne konwentowe gadżety. Oprócz tego, dziewczyny ze stoiska z jedzeniem przygotowały bułki oraz bardzo dobre sushi w niewysokich cenach (od 2 do 5 zł), które rozeszło się błyskawicznie. Pojeść można było również w konwentowej kawiarence – czy to zupkę chińską, czy tosty z kawą. Kawiarenka mimo niezbyt obszernego menu miała fajny klimat, uzyskany dzięki świeczkom, muzyce i przyciemnionym szybom.

W kącie za ciemną kotarką przez cały konwent wróżbici czekali na uczestników, którzy chcieli poznać swój los. Do tego służyła talia zwykłych kart i księga wróżb. Choć proces wróżenia nie zachwycał, sam pomysł uważam za dość ciekawy. Dla zatwardziałych graczy Inner World przygotował dwie salki z konsolami, które jak zwykle były prawie non-stop okupowane. Jakość sprzętu była bardzo dobra – odnoszę wrażenie, że z roku na rok jest coraz lepiej. Jeżeli ktoś stronił od wirtualnego mordobicia, zawsze mógł zaszyć się w jednej z malutkich salek – DDR-ce, Ultrastarze lub Sali Gier Japońskich.

Cosplay odbył się na malutkim mainie z półgodzinną obsuwą. Tym razem wszyscy chętni się zmieścili, a dzięki wysokiej scenie cosplayowicze byli dobrze widoczni. Event poprowadził zaprawiony w bojach Yanek oraz jego wierny towarzysz Soniak, którzy zabawiali publiczność robiąc to, co robią najlepiej. Samych uczestników było aż 69, lecz dzięki uproszczonej prezentacji (bez specjalnych podkładów, świateł, dymu) i związanych z tym pomyłek technicznych wszystko poszło sprawnie i bezproblemowo. Najwięcej emocji wywołała grupa Disney Twisted Princess, czyli baśniowe księżniczki rodem z filmów Disneya, przemienione w swoje mroczne wersje przez popularnego artystę jeftoon01 z DeviantArta. Według mnie pomysł i wykonanie świetne, bardzo wpasowane w konwencję mimo niemangowych korzeni. Inne stroje również stawiały poprzeczkę wysoko. Po prezentacji były skity (scenki – dla niewtajemniczonych), z których tylko dwie miały wyraźny sens. Następnie jury przedstawiło wyniki cosplayu:

Oprócz tego, na konwent dotarła radosna informacja, iż nasza rodaczka Kairi zajęła drugie miejsce na odbywającym się w tym samym czasie londyńskim Eurocosplayu.

Kolejną główną atrakcją na mainie był koncert „In Memoriam Of The Fallen” na którym utwory zespołów metalowych, takich jak Behemoth czy Sabton, były growlowane przez wokalistę Akuma Mortus. Atrakcja ta przyciągnęła około 30 osób, które radośnie pogowały pod sceną i niszczyły krzyż i trumnę zrobione z kartonu przez dzieciaki z gimnazjum. O ile ciężko mi określić jakość wokalu, to mogę stwierdzić, że koncert wpasował się w klimat, a konwentowicze albo się przy nim świetnie bawili albo uciekali. Nurtuje mnie jedynie pytanie czy wokalista dał radę wydawać z siebie te dźwięki przez prawie trzy godziny przewidziane w programie.

Główną atrakcją konwentu było Haloween Party, które rozpoczynało się, jak przystało, o północy i trwało do trzeciej nad ranem (plus dodatkowa godzina związana ze zmianą czasu). Impreza zaczęła się zabawą w konwentowy taniec na scenie przy piosenkach z „Rodziny Adamsów”, „Ghostbusters”, „Nightmare Before Christmas” i „Thrillerze” Jacksona (niestety nikomu ani tu, ani na cosplayu nie udało się dobrze odwzorować oryginalnego układu tanecznego). Zabawa była przeplatana dyskoteką i konkursami (w których nagrodami były oczywiście słodycze). Cała impreza miała tylko jeden zasadniczy minus – kontrolę jakości. Wielu rozgoryczonych uczestników było odprawianych z kwitkiem przez ochroniarzy, ponieważ byli „za mało przebrani”. Część wracała do łazienki aby się przemienić w mumie za pomocą papieru toaletowego, lecz większość rezygnowała z prób wejścia dzieląc się swoją opinią o ochronie i organizatorach z innymi, co psuło atmosferę. W związku z kontrolą, na początku imprezy bawiło się niecałe 30 osób. Później, z tego co słyszałam, zaniechano selekcji tak, że każdy mógł wejść, niemniej ów fakt był zaliczany do głównych minusów Hellconu.

Drugi dzień konwentu był bardzo spokojny. Zmęczenie dało się we znaki i trzeba było uważać, żeby nie nadepnąć na zalegające gdzieniegdzie ciała. Stan łazienek drugiego dnia uważam za tragiczny. Farby którymi malowali się uczestnicy były widoczne po sam sufit – jak po najeździe szalonego clowna. Wyrwane z zawiasów drzwi jednej z łazienek nie poprawiały wizerunku. Z drugiej strony, prysznice wyglądały bardzo dobrze, jakby prawie nie używane (rano nie zastałam nawet kolejki).

Przeniesiony panel „Za co kochamy Hellsinga” miał formę luźnej pogadanki z garstką ciekawostek i fragmentów anime. Prowadzący Chaos trochę rozbudził zaspane towarzystwo, dzięki czemu było całkiem wesoło. Oprócz tego nie brakowało oczywiście Cat Fight i Air Guitar na mainie. Panel „I ty możesz przeżyć epidemię zombie” polegał na spekulowaniu następstw tej niecodziennej plagi i przyciągnął bardzo dużo osób. Konkurs wiedzy o mandze i anime uważam za dość trudny, ale nic dziwnego skoro pytania układali Zombik, Chaos i Aldar.

Przyznam się, że nie planowałam tym razem pisać recenzji, dlatego odwiedziłam mniej atrakcji niż zwykle. Konwent wywołał we mnie dość mieszane uczucia. Z jednej strony sama bawiłam się dobrze, z drugiej nie dało się nie zauważyć pewnych, wyżej wymienionych zgrzytów. Atrakcji było sporo ale tzw. „socjal” również miał miejsce. Odniosłam wrażenie, może błędne, że uczestnicy byli mniej energiczni niż zazwyczaj (czyżby przesilenie jesienne?), choć może to było spowodowane mniejszą ich ilością. Wśród atrakcji brakowało mi czegoś takiego jak wycinanie twarzy z dyni, czy zdobienie mrocznych ciastek. Ogólnie konwencję uważam za dobrze wykorzystaną, lecz można było zrobić to jeszcze lepiej. Opinie o konwencie są bardzo różne, więc najwyraźniej ocena zależy od indywidualnych preferencji uczestników. Ja oceniam konwent jako średni – nie było ani klapy, ani efektu „wow”.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Hellcon 2010

Ankh [*.neoplus.adsl.tpnet.pl], 03.11.2010, 00:36:48, oceny: +0 -0

Drobne sprostowanie: trumna i nagrobki były zrobione specjalnie na potrzeby konwentu ^^