Konwenty: Love2

Pierwsza w tym roku dwudniowa w pełni mangowa impreza odbyła się we Wrocławiu. Była nią organizowana przez firmę MiOhi druga edycja konwentu w konwencji walentynkowej – Love2. Niestety jeszcze zanim wyjechałem z domu, konwent zaczął zbierać u mnie ujemne punkty. W związku z tym, że podróżowałem samochodem, potrzebowałem dokładnego adresu conplace’u. Niestety znalezienie takowego na stronie konwentu graniczyło z cudem. Na szczęście później było już tylko lepiej.

Na konwent przyjechałem w sobotę około godziny dwunastej. Pierwsze co rzucało się w oczy to wielkość terenu imprezy: ogromny dziedziniec i dwa wielkie budynki (praktycznie dwie szkoły). Zatem nie bez przyczyny ustanowiono limit aż 2000 miejsc. Już na wejściu przywitały mnie czerwone i białe balony w kształcie serduszek. Przy kasie nie było żadnej kolejki, więc odebranie wejściówki zajęło mi dosłownie chwilę. Wcześniej podobno była niewielka kolejka, ale dość szybko została rozładowana. Po lekkim ogarnięciu się rozpocząłem zwiedzanie konwentu. A było co zwiedzać. Dwa budynki były logicznie podzielone na część sypialną, w której znajdowały się głównie sleeping roomy oraz część programową. W tej drugiej znalazło się w sumie kilkanaście sal pełnych atrakcji. Wielkość szkoły pozwoliła na wydzielenie wielu pomieszczeń, tak więc np. gry muzyczne nie przeszkadzały innym i sobie nawzajem. Na konwencie do użytku udostępniono oczywiście sale konkursowe i panelowe oraz sale tematyczne, takie jak sala z grami muzycznymi, „artówka”, konsolówka, czy sala z grami japońskimi. Moją szczególną uwagę zwróciła sala nazwana „Culture room”, w której odbywały się prelekcje poświęcone głównie Japonii. Niestety na wielu konwentach nadal nie jest to standardem, a nie ukrywam, że dla mnie część typowo kulturalna jest bardzo ważna. Co więcej, atrakcje prowadzone w tej sali były na całkiem przyzwoitym poziomie (i to nie mój wymysł – specjalnie pytałem o opinię repa, który z pewnością potrafi ocenić wartość merytoryczną). Największym chyba zainteresowaniem cieszyło się spotkanie z legendą mangi i anime – Pawłem „Mr. Jedi” Musiałowskim. Po wielu doświadczeniach z fandomem Mr. Jedi usunął się trochę na bok i ostatnio zobaczyć go można głównie w materiałach filmowych, które sam kręci. Główną ich tematyką jest Japonia postrzegana oczami fana, jakim z pewnością jest Mr. Jedi. Na Love2 nie dość, że odbyło się spotkanie z autorem, to jeszcze mieliśmy okazję zobaczyć premierę nowego odcinka jego programu. Nic więc dziwnego, że sala pękała w szwach. Dosłownie nie dało się wejść, z oddychaniem też były problemy (a była to całkiem spora sala audytoryjna). Trochę szkoda, że spotkanie to nie odbyło się na mainie, gdzie na pewno pomieściliby się wszyscy chętni. Ale chyba nikt nie spodziewał się, że ten punkt programu przyciągnie takie tłumy. Oprócz spotkania z Mr. Jedim, w sali kulturalnej uczestniczyć było można między innymi w dwupoziomowym kursie języka japońskiego, czy posłuchać o religiach Kraju Kwitnącej Wiśni (historia o Jezusie z Okinawy była znakomita hehe). Było też coś dla miłośników podróży – prelekcje o tym jak wyjechać do Japonii i jak przeżyć w Tokio. Niestety nie udało mi się na nie dotrzeć. Na konwencie działała także konsolówka, nie wyróżniała się ona jednak w żaden sposób od przeciętnych sal tego typu. Kilka telewizorów płaskich, kilka kineskopów, turnieje – ot typowa konsolówka, jak zawsze pełna ludzi. Podobnie było z DDR-em i Rock Bandem – zawsze ktoś maltretował, czy to gitary/perkusję, czy to maty do tańczenia. Znalazło się też coś dla miłośników AMV-ek, ale przyznam szczerze, że do tej tajemniczej salki zajrzałem tylko raz i nie mam pojęcia czy prócz projekcji AMV-ek coś tam się jeszcze działo.

Dla wszystkich sympatyków cosplayu znalazła się osobna sala, w której przez cały czas odbywały się prelekcje oraz panele dotyczące tworzenia strojów, makijażu czy też zachowania scenicznego. Osoby z zacięciem artystycznym mogły odwiedzić artroom, który prowadziły przesympatyczne dziewczyny odpowiedzialne za organizację krakowskich Artmeetów. Ale, jako że ze mnie żaden artysta, pozwolę sobie pominąć ocenę wartości merytorycznej artowych atrakcji (mogę tylko powiedzieć, że sala nigdy nie była pusta). Dla fanów japońskiej (i nie tylko) muzyki przeznaczono salę o dziwnej nazwie: J&KER. Odbywały się w niej projekcje PV-ek oraz tematyczne panele, takie jak np. „Chinese Music Business”, „Indie Rock” czy „JRock w krzywym zwierciadle”. Nie mogło oczywiście zabraknąć wystawców i przeróżnej maści dóbr, w które mieli okazję zaopatrzyć się uczestnicy. Sprzedawcy zostali umieszczeni na wypełnionej dość szczelnie sali gimnastycznej. Chyba nikt nie mógł narzekać na mały wybór. Była to bardzo dobra miejscówka – nigdy nie lubiłem przeciskać się między stoiskami, gdy chciałem przejść z jednej części budynku do drugiej.

Na pewno gwoździem programu był cosplay, nie tylko z uwagi na wiecznie ogromne zainteresowanie, ale przede wszystkim dlatego, że cosplay na Love2 był eliminacjami do tegorocznego Euro Cosplayu. Trzeba zaznaczyć, że odbyły się właściwie dwa cosplaye – jeden tradycyjny, drugi dla wszystkich, którzy chcieli wziąć udział w eliminacjach do Euro Cosplayu. Nie jestem wielkim miłośnikiem tego typu rozrywki, ale przyznać muszę, że poziom tego konkursu był naprawdę bardzo wysoki. Ilość fantastycznych strojów przeszła najśmielsze oczekiwania, co w połączeniu z dobrym nagłośnieniem i światłami dało znakomity efekt. Niestety nie obyło się bez poślizgu i setki osób musiały przez dłuższy czas koczować w kolejce na korytarzu. Ku mojemu zdziwieniu – wszyscy zmieścili się na malutkiej sali gimnastycznej, której sporą część zajmowała scena.

Wieczorem odbył się bal maskowy. Jak widać, tego typu punkty programu na stałe zagościły na imprezach mangowych. Czy to dobrze? Moim zdaniem tak, miło jest trochę poszaleć na parkiecie z grupką znajomych, którzy mieszkają zazwyczaj kilkaset kilometrów od nas. Ta atrakcja cieszyła się całkiem dużym zainteresowaniem, a część uczestników bardzo fajnie wpasowała się w konwencje balu maskowego. Skoro już mowa o konwencji, jak już wspomniałem, tematem przewodnim konwentu były walentynki. Czy jest to dobra konwencja? Osobiście jest mi ona całkowicie obojętna. Cieszy mnie jednak, że klimat „słodkości” nie wylewał się z każdego kąta i konwencja ograniczyła się do gadżetów, balonów i części atrakcji.

Jak widać atrakcji było naprawdę sporo i każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Chwała organizatorom za to, że w nocy większość sal przechodziła w stan spoczynku (aczkolwiek nie wszystkie). Jak większość z was wie – nie jestem zwolennikiem nocnych atrakcji i uważam, że noc powinna być przeznaczona na integrację z ludźmi, odpoczynek i sen (stary ramol ze mnie wychodzi).

Trochę posłodziłem, pora teraz pomarudzić (pozycja naczelnego marudy fandomu zobowiązuje). Ogólnie to muszę przyznać, że nie doszukałem się wielu minusów. Denerwowały mnie głównie drobiazgi, takie jak np. brak kserówki z rozpiską programową, którą mógłbym trzymać w kieszeni. Na piętrach przydałyby się również duże wydruki z kompletnym planem atrakcji (a firma taka jak MiOhi powinna moim zdaniem zainwestować w rozwiązanie znane z Czeskich Advików). Dziwi mnie także fakt, że przy cospalyu tak dużej rangi nie można było wyeliminować irytujących obsuw. Rozumiem na imprezach nowicjuszy czy podrzędnych konwentach w małych mieścinach, ale moim zdaniem na takiej imprezie powinno być wszystko na tip-top. Fascynujące jest to, że nigdy się to nie udaje. Ponadto, związku z tym, że spędziłem noc na konwencie, muszę stwierdzić, iż brakowało miejsca, w którym można było coś zjeść. Co prawda, na konwencie były dwa bufety, ale były one czynne bardzo krótko (o 20 chyba obydwa były już zamknięte). Niby działała kawiarenka konwentowa, ale prócz kawy, herbaty i jakiś resztek ciasta nie można było dostać nic innego (np. tostów). Podobno głównym powodem był brak sera, co jest totalnie absurdalnym argumentem w dobie sklepów całodobowych (nie wspomnę o Tesco 500 metrów od konwentu). Niby pierdoła, jednak nie lubię siedzieć z pustym żołądkiem. Wiem, wiem – mój błąd, mogłem kupić coś w markecie. Niesmak jakkolwiek pozostaje. Wpadkę stanowiła również sprawa z adresem, którą opisywałem na samym początku. Myślę jednak, że są to naprawdę drobne problemy. Na nie właśnie zwróciłem uwagę, nie wątpię, że było ich więcej, ale po prostu ich nie zauważyłem. Ktoś mówił, że brakowało papieru w toalecie – ja zawsze gdy zahaczałem o kibelek widziałem kilka rolek. Może po prostu miałem szczęście.

W kilku słowach podsumowania muszę przyznać, że Love2 mnie zaskoczył. Zaskoczył mnie jako solidnie zorganizowany konwent bez rewelacji. Nie było wodotrysków, nie było aspiracji na nic odkrywczego. Za to otrzymaliśmy całkiem fajną imprezę wolną od większych wpadek. Bo ile można wymyślać nowości konwentowe? Może czasem warto odgrzać starego, ale sprawdzonego kotleta i podać go w zjadliwej formie? Kotlet podany przez MiOhi okazał się naprawdę zjadliwy i nie żałuję, że wybrałem się do Wrocławia. Z bezpiecznymi pozdrowieniami if you know what I mean!

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: Love2

Kolo_z_Wrocka [*.internetdsl.tpnet.pl], 23.02.2011, 01:39:09, oceny: +1 -0

I know what you mean, jeszcze mnie główka boli ;-)