Konwenty: PierniCON 4 - Michał Durys

Toruński PierniCON w krótkim czasie zyskał sobie popularność. Na poprzednich edycjach bywało różnie, ale co by się nie działo większość uczestników wyjeżdżała z miasta Kopernika zadowolona. Również w tym roku PierniCON zapowiadał się jako jeden z ciekawszych konwentów, a z pewnością najdłuższych — jako jedyny trwał cztery dni, od 22 do 25 sierpnia 2008. Dlatego redakcji anime.com.pl nie mogło tam zabraknąć.

Piątek

Na teren konwentu dotarliśmy nieco po 17, trochę ponad godzinę po oficjalnym rozpoczęciu. Nie było kolejki, ale przed budynkiem kręciło się już sporo uczestników. Na akredytacji spotkało nas małe rozczarowanie: obsługa nie wiedziała czy naszej redakcji należą się darmowe wejściówki, dopiero interwencja jednego z głównych organizatorów wyjaśniła sytuację. Niestety zabrakło identyfikatorów VIP-owskich, więc dostaliśmy orgowskie. Nie było też informatorów — dopiero „składały się”. Pierwsze minuty poświęciliśmy na rozmowy z licznie przybyłymi znajomymi i poznanie terenu konwentu.

Okolica nie była zbyt ciekawa (tu i ówdzie zapomniano rozwinąć asfalt), ale sama szkoła prezentowała się porządnie, a co ważniejsze okazale. Przy szkole znajdowały się obszerne boiska do piłki nożnej, koszykówki i siatkówki. Nie sposób było przeoczyć sąsiadującego ze szkołą aquaparku. W odległości jednego rzutu beretem od szkoły znajdowała się pizzeria i dwa spożywczaki — wszystko, czego konwentowicz potrzebuje do szczęścia. Konwent odbywał się w dwóch budynkach: w większym znajdowały się sale AMV, Host Club/Asian, panelowo-konkursowa, artystyczna, japońska, games room, DDR, UltraStar, konsolówka, także sleep roomy i stoiska wystawców. W drugim budynku była główna sala, tam też później otwarto dodatkowe sleepy, gdyż miejsce do spania okazało się towarem deficytowym. Główny sleep znajdował się na sali gimnastycznej w pierwszym budynku i już w chwili naszego przybycia był całkowicie zajęty. Wisząca przy wejściu kartka „Solidarni z Gruzją — obóz dla uchodźców-cianów” może nie była w dobrym smaku, ale oddawała wygląd sali. Bardzo szybko uczestnicy skolonizowali korytarze.

Rozmowy, które odbyliśmy na początku imprezy potwierdziły, że organizacja w dużej mierze opiera się na improwizacji. Do obsługi main roomu przeznaczono zupełnie nieprzygotowany do tego komputer. Oficjalnego otwarcia konwentu dokonał, ku swemu zaskoczeniu, Yanek. W tym czasie obsługa walczyła z konfiguracją komputera i rzutnika. Najwyraźniej kwestia zapisów na cosplay nie była jasna — uczestnicy pytali Yanka czy u niego można się zapisać. Sala z UltraStarem nie wystartowała na czas.

Mimo widocznych niedociągnięć ludzie nie narzekali. Większość znalazła dla siebie coś w programie konwentu, część buszowała po licznych stoiskach, reszta korzystając z ładnej pogody, pielęgnowała stare i te nieco nowsze znajomości na szkolnym dziedzińcu, testowała atrakcje w aquaparku lub wyruszyła na stare miasto. Jednym słowem — piknik.

Pierwszą atrakcją, którą odwiedziliśmy była konwentowa wersja „Whose Line Is It Anyway?”, czyli popularnego programu polegającego na improwizowaniu krótkich scenek. Być może niektórzy pamiętają, że na tegorocznym MAGNIFIconie również odbył się ten konkurs, ale na PierniCONie udał się o wiele lepiej. Widać było, że uczestnicy przygotowywali się do występu jeszcze przed konwentem, dzięki czemu uniknięto nieporozumień, a i poziom dowcipów był lepszy, jeśli wiecie, co mamy na myśli.

W piątek odbyła się pierwsza konkurencja sportowa w ramach japońskiego dnia zdrowia, czyli po prostu mangowej olimpiady. Był to turniej jan-ken-pon, w którym piękniejsza część naszej ekipy reporterskiej zajęła czwarte miejsce. Prosta zabawa skusiła pokaźne grono uczestników i wyzwoliła niemałe emocje. Nawet napastliwe komary nie popsuły zabawy.

Bez wątpienia największym wydarzeniem pierwszego dnia był koncert Tamiko. Odbył się na głównej sali, która zapełniła się prawie w całości. Repertuar był strzałem dziesiątkę, przeważały dynamiczne i taneczne kawałki, może nie znane i lubiane hity, ale bardzo szybko pod sceną zaczęła pląsać grupka uczestników, która wkrótce potem się rozrosła i zajęła scenę. Atmosfery nie popsuła awaria komputera — Tamiko dokończyła piosenkę a capella, choć publiczność usilnie przeszkadzała klaszcząc nie w rytmie. ;-) Planowany na godzinę koncert trwał blisko dwa razy dłużej, a zakończył się licznymi bisami i wspólnym śpiewaniem z uczestnikami.

Ostatnia atrakcją, o którą zahaczyliśmy były poryte kalambury. Nazwa idealnie pasowała do pokazywanych haseł. Kilka przykładów: „ostatnim kondom dalajlamy”, „pustak gwałtu”, „cegłówka aborcji”, „mała stara dziewczynka”. Zarówno uczestnicy jak i liczni kibice bawili się dobrze, choć osobiście uważam, że hasła były nieco za trudne — tylko kilka udało się odgadnąć.

Sobota

Ponieważ spaliśmy w hotelu po drugiej stronie Wisły, a noc zakończyliśmy dość późno, w sobotę na konwencie pojawiliśmy się dopiero po południu. Niestety przegapiliśmy kilka ciekawie zapowiadających się atrakcji, m.in. początek rozgrywek w piłkę nożną czy panel o technicznej stronie cosplayu. Z tego co słyszeliśmy, bardzo udany był panel o wpływie japońskich artystek na sztukę współczesną. W sali host clubowej załapaliśmy się na samą końcówkę konkursu scenkowego. Nie widzieliśmy żadnej scenki, ale sala była wypchana po brzegi, a ludzie wyglądali na bardzo zadowolonych.

Dla utrzymania formy wzięliśmy udział w kolejnej dyscyplinie mangowej olimpiady — grze w dwa ognie. Choć walczyliśmy jak lwy, nasza drużyna przegrała jednym punktem. Pomimo porażki bawiliśmy się świetnie. Z apetytem zaostrzonym grą postanowiliśmy zdegustować wyrobów pobliskiej pizzerii La Pablo. W lokalu zastaliśmy tłum konwentowiczów. Na zamówioną pizzę czekaliśmy blisko 40 minut. Biorąc pod uwagę czas oczekiwania i ilość pudełek po pizzy na terenie szkoły, można powiedzieć, że pizzeria była wielkim wygranym tegorocznego PierniCONu. Sama pizza okazała się średnia, ale przynajmniej była tania — dużą pizzą za 20 zł dwie osoby mogły się najeść na cały dzień.

Najważniejszą atrakcją soboty i konwentu w ogóle był tradycyjnie cosplay. Zgodnie z przewidywaniami, chętnych do obejrzenia cosplayu było więcej niż mogła pomieścić sala. Już samo wejście było dość problematyczne, kilkaset osób stłoczonych w wąskim korytarzu czekało na wejście kilkanaście minut. W chwili otwarcia drzwi tłum momentalnie wlał się na salę, gdyby nie interwencje ochrony, która sterowała tłumem, mogłoby dojść do wypadków.

Rolę konferansjera, podobnie jak na wcześniejszych Piernikach, powierzono Yankowi. Jego zachowanie na scenie można lubić lub nie, ale póki co wszyscy inni wypadają w tej roli dużo gorzej niż on.

Na scenie swoje przebrania prezentowało ponad 50 osób. Poziom strojów był wysoki, jury zapewne miało trudności z wyborem najlepszego przebrania, tym bardziej, że nie miało osobnej sesji z uczestnikami. Swoją nagrodę przyznawała także publiczność. Osobną kategorię stanowiły gothic lolitki. Wystąpiło ich sześć, a pierwszą nagrodę wygrała Maya, która, o ile dobrze pamiętam, już wcześniej tryumfowała w tej kategorii.

Scenki zaprezentowało sześć grup. Choć większość scenek była dobra lub bardzo dobra, z wyborem tej najlepszej publiczność nie miała problemu. Wygrał niezawodny zespół WTF Productions, który tym razem przedstawił wierszowaną bajkę o Kopciuszku z postaciami z „Final Fantasy”. Moim zdaniem równie dobra była scenka z „Gurren Lagan”, szczególnie ujęły mnie tagi z ksywkami (w tym moją) na biuście Yoko. Nie byłoby także problemu z wyborem najgorszej scenki — ekipa przebrana za postacie z „Naruto” zanudzała publiczność przez co najmniej 10 minut. Ludzie, trzeba mieć naprawdę super pomysł i dobry warsztat, żeby utrzymać zainteresowanie publiczności przez więcej niż 5 minut. Jeśli nie macie co do tego pewności lub jeśli to wasza pierwsza scenka — niech będzie krótka.

W sobotę odbył się drugi z konwentowych koncertów. Na scenie zadebiutowała Black Geisha, która wcześniej wielokrotnie zdobywała nagrody na karaoke. Jej ksywka nie ma jeszcze takiej mocy przyciągania jak starszych stażem artystek, więc na koncert przybyło niewiele osób. Na repertuar złożyły się mniej znane i niezbyt taneczne piosenki, dlatego publiczność bardzo opornie ruszała się z krzeseł. Trzeba jednak pochwalić Blackie za to, że śpiewała bez kartki i dobrze poruszała się na scenie — ma zadatki na konwentową gwiazdkę.

Zobacz także

Ocena

Komentarze

[1] Re: PierniCON 4

Grisznak [*.satfilm.net.pl], 28.08.2008, 14:22:21, oceny: +0 -0

Prawdą niestety jest, że co najmniej kilkanaście osób może zapomnieć o tym, że kiedykolwiek na Pierniku dostanie orga czy helpa - w sytuacjach, w których potrzeba nam było pomocy, owi ludzie znikali.

Tak czy siak - uczciwy, rzetelny tekst. Dało się.